IN nova fert animus mutatas dicere formas ANTE, mare et tellus et, quod tegit omnia, cœlum, Unus erat toto naturæ vultus in orbe, 10. Quem dixêre Chaos; rudis indigestaque moles: Hanc Deus et melior litem Natura diremit : Nam cœlo terras, et terris abscidit undas, Et liquidum spisso secrevit ab aëre cœlum. Quæ postquam evolvit, cæcoque exemit acervo, Dissociata locis concordi pace ligavit. Ignea convexi vis et sine pondere cœli Emicuit, summaque locum sibi legit in arce. Proximus est aër illi levitate, locoque : Densior his tellus, elementaque grandia traxit; Et pressa est gravitate sui. Circumfluus humor 30 Ultima possedit, solidumque coercuit orbem. Hominis creatio. FAB. II. SIC ubi dispositam, quisquis fuit ille Deorum, 40 Illic et nebulas, illic consistere nubes Jussit, et humanas motura tonitrua mentes, Cum sua quisque regant diverso flamina tractu, Nubibus assiduis, pluvioque madescit ab Austro. Vix ea limitibus dissepserat omnia certis ; Sanctius his animal, mentisque capacius alta, Pronaque cum spectent animalia ocotana 70 80 |