صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

1

vantur, à deputatis ordinum et ecclesiarum inspiciantur: postquam deinde anno cIo 10C XXXVII. prodiit nova bibliorum versio, jussu ejusdem synodi adornata; illius etiam exemplar, a translatoribus, et revisoribus, hunc in finem Lugdunum evocatis, ultimo correctum, quod Lugduni Batavorum asservatur, inspici solet. Redeunte itaque quolibet triennio deputati synodorum Hollandiæ Australis et Borealis cœtum convocant, ex omnium provinciarum ecclesiis, necnon ex ecclesiâ Walonicâ. Hi patres conscripti, ubi convenêre, præsidi Ordinum Generalium adventum fratrum indicant: precibus à pastore loci, si cœtûs membrum sit, habitis, et literis credentialibus lectis, præses et scriba eliguntur. Præcedentis cœtûs acta præleguntur: exinde deputati cœtûs ad Ordines Generales mittuntur, ut scriptorum synodalium visionem petant, et ut aliquos è collegio suo ad eam deputent, locum et tempus statuant, quin et per epistolam consules Lugdunenses præmoneant, et collegii regentem, unius clavis custodem, ut adsit, quando Lugdunum convenient ad inspiciendum autographa versionis. His peractis, certâ à deputatis Ordinum constitutâ horâ, comparent in Ordinum Generalium camera; primo funduntur preces, quibus Deo gratiæ aguntur, quod ecclesiam reformatam à variis erroribus purgaverit, quod synodum ipsis concesserit, cujus acta authentica in præcedente cœtu adhuc incorrupta conspexerunt; et quoniam nunc convenerunt ut ea denuo inspiciant, oratur Deus ut gratiam hanc ipsis concedat, ut integra æque ac incorrupta ab ipsis conspiciantur, perinde uti ante triennium conspecta fuêre. Postquam scripta inspecta sunt, gratiæ Deo pro tanto beneficio aguntur, idque depositum denuo tutelæ divinæ committitur, ut in proximo cœtu æque sincerum atque incorruptum reperiatur prout nunc deponitur. Postridie Lugdunum proficiscuntur, et à magistratu in curiam adsciti authentica versionis inspiciunt. Hæc inspectio similibus precibus inchoatur ac finitur. Exin lauto excipiuntur convivio, in quo à præside cœtûs et scribâ deputatis Ordinum et magistratûs Lugdunensis gratiæ aguntur. Hagam reversi in actis scribunt, scripta illis integra adhuc, et à vermibus, tinea, et muribus inviolata esse reperta: atque ita cœtui finis im

hîc

ponitur. Hæc est illa triennalis solennitas, visioni scriptorum synodalium destinata, quam paulo distinctius, variisque circumstantiis vestitam tibi scribere volui, ut, quantâ veneratione synodæ illius famosæ reliquiæ hic asserventur, cognoscas. Hæc ego excerpsi ex narratione cujusdam ministri, qui ipse cœtûs illius membrum fuit, scripta inspexit, et in quorundam amicorum gratiam hanc historiolam scripto consignavit. Cui etiam consonant aliorum qui solennitati illi interfuerunt relationes. Non credo Romæ tantâ cum veneratione tantisque sumptibus acta concilii Tridentini inspici. Ridenda hæc forent, si quorundam privatorum inconsiderato zelo agerentur; nunc, quia auctoritate publicâ fiunt, dolenda sunt. Quid Gallica synodus nuperrime contra D. Clerici versionem Gallicam Novi Testamenti ejusque notas decreverit, quam frivolæ illius sint criminationes, quam plene brevi scripto edito eas D. Clericus refutaverit, ipse tibi aut jam scripsit, aut brevi, ut credo, scripturus est. Hæc similiaque quando considero, bonæ conscientiæ studio acquiescendum, et neglectis hominum iniquiorum molitionibus, veritati ac paci indefesso studio unice litandum, laborumque nostrorum benedictionem à solo Deo, qui è tenebris lucem eruere potest, expectandum esse certus sum. Illius te tutelæ commendo; illum oro, ut omnia tibi largiatur fausta ac salutaria, necnon honoratissimæ in quâ vivis familiæ. Salutant te, Dominum ac Dominam Masham, unà cum dignissimâ filiâ ac filio, uxor ac filia. Salutem etiam à me dices D° Coste. Tui amantissimus, P. à LIMBORCH.

Amstelod. Jun. 21, 1704.

Philippo à Limborch Joannes Locke, s. P. D.
Vir amplissime,

PUDET me sane tam diuturni silentii, nec ab infirmâ et plane fractâ valetudine satis excusatum credo, etiamsi admixta etiam aliqua tui reverentia me à scribendo aliquantulum detinuit, satis ex ipso morbo desidiosum. Quorsum enim attinet te eruditioribus sermonibus aptum et commerciis literarum docto liberoque animo

dignis, ægrotantis querelis, laboriosisque verbis anhelum scriptorem redolentibus fatigare? juvat tamen experiri amicitiam tuam, veterem amicum, etiamsi senio et morbo mutilum, ad sepulchrum usque prosequi. Nihil sane jucundius, nec est, quod magis animum debilem et languescentem refocillat, quam constans et vegeta amicorum benevolentia; magnum perfugium humanæ fragilitatis, in quo reperitur magna pars voluptatis, cum reliqua plane insipida sunt et frustra solicitantur. Gratissimæ igitur mihi fuerunt epistolæ tuæ benevolentiæ et amicitiæ plenæ, nec quantum ex illis solatii perceperim, ex taciturnitate meâ, sed ex voluptate quam profiteor, judicare debes. Ea enim infirmi corporis morbus est, hoc sentientis grati et animi testimonium.

Etiamsi servilium ingeniorum, humana venerantium, exempla cumulate satis mihi obtulit longa dies, nec melior omnino mihi spes est de futuro; donec placuerit Deo optimo maximo, ex misericordiâ suâ, secundo Filii sui adventu, restaurare ecclesiam ; maxime tamen mihi placuit historia ista, quam in novissimis tuis perscripsisti. Actus ille triennalis, cum omni suo apparatu, partim ridiculo, partim superstitioso, habet in se quod et stomachum et splenem moveat: certe cum omnibus suis circumstantiis ita graphice depictus conservari debet, etiam, ubi commode fieri potest, typis mandari, et in publicum prodire, ut quod privatim obtinet, oculis hominum obversetur, et pudefiant qui sic sacris illudunt, Deique nomen sacrosanctum placitis inventisque suis audacter præfigunt. Vitam tibi in utilitatem religionis longam validamque, et in usum familiæ et amicorum tuorum animitùs precor, uti et omnia prospera tibi tuisque. Optimam tuam fæminam filiamque, reliquosque amicos nostros, meo nomine, rogo officiosissime salutes. Hæc tota familia te tuosque salutat. Vale, vir amplissime, et me ama, Tui amantissimum, J. LOCKE.

Oates, 4 August. 1704.

VOL. X.

L

[blocks in formation]
« السابقةمتابعة »