Atti, المجلد 4

الغلاف الأمامي
Centro internazionale per lo studio dei papiri ercolanesi, 1883 - 1425 من الصفحات
 

عبارات ومصطلحات مألوفة

مقاطع مشهورة

الصفحة 153 - Latini, et quo quemque modo fugiatque feratque laborem. sunt geminae Somni portae, quarum altera fertur cornea, qua veris facilis datur exitus umbris, altera candenti perfecta nitens elephanto, sed falsa ad caelum mittunt insomnia Manes.
الصفحة 170 - ... muta quies habitat ; saxo tamen exit ab imo rivus aquae Lethes, per quem cum murmure labens invitat somnos crepitantibus unda lapillis. ante fores antri fecunda papavera florent innumeraeque herbae, quarum de lacte soporem Nox legit et spargit per opacas umida terras.
الصفحة 247 - Atti della Società di Archeologia e di Belle Arti per la provincia di Torino.
الصفحة 265 - Roi. lan et de Valois, comtesse de Blois, de Pavie et de Beaumont, dame d'Ast et de Coucy...
الصفحة 171 - Somne, quies rerum, placidissime, Somne, deorum, pax animi, quem cura fugit, qui corpora duris fessa ministeriis mulces reparasque labori ! 625 somnia, quae veras aequent imitamine formas, Herculea Trachine jube sub imagine regis Alcyonen adeant, simulacraque naufraga fingant.
الصفحة 170 - ... hunc circa passim varias imitantia formas somnia vana iacent totidem, quot messis aristas, silva gerit frondes, eiectas litus harenas.
الصفحة 159 - ... sopore urget membra quies et mens sine pondere ludit, quidquid luce fuit tenebris agit. oppida bello qui quatit et flammis miserandas eruit urbes, tela videt versasque acies et funera regum atque exundantes profuso sanguine campos.
الصفحة 159 - Somnia, quae mentes ludunt volitantibus umbris, Non delubra deum nec ab aethere numina mittunt, Sed sibi quisque facit.
الصفحة 196 - Grande mihi caput est, intus sunt membra minuta. Pes unus solus, sed pes longissimus unus. Et me somnus amat, proprio nee dormio somno.
الصفحة 170 - Cimmerios longo spelunca recessu, mons cavus, ignavi domus et penetralia Somni: quo numquam radiis oriens mediusve cadensve Phoebus adire potest; nebulae caligine mixtae exhalantur humo dubiaeque crepuscula lucis. Non vigli ales ibi cristati cantibus oris evocai Auroram, nec voce silentia rumpunt sollicitive canes canibusve sagacior anser; non fera, non pecudes, non moti flamine rami humanaeve sonum reddunt convicia linguae: muta quies habitat; saxo tamen exit ab imo rivus aquae Lethes, per quem...

معلومات المراجع