Hinkmar, Erzbischof von Reims: sein Leben und seine SchriftenHerder, 1884 - 588 من الصفحات |
طبعات أخرى - عرض جميع المقتطفات
عبارات ومصطلحات مألوفة
Akten Annal archiep Attigny Auktorität ausdrücklich beiden bemerkt Bischöfe Bouquet Briefe citiert Dekretalen Diözese Douzy Dümmler Ebos ecclesiae Eidem erklärt erst Erzbischof Flod Flodoard fränkischen Fürsten Gauzlin Geistlichen Gericht Germ Gott Gottschalk grossen Grund Hadrian Hefele Hilduin Hincm Hincmari Hinkmar von Laon Hinkmar von Reims Hraban indem ipsius Jaffé Jahre jetzt Johann VIII Kaiser Kanones Kapitel Karl Karlmann Karolo Kirche kirchlichen Kleriker Koncil König konnte Leo IV letzten lichen Lothar lothringischen Ludwig Mabillon Mansi XV Metropoliten Migne Mönch muss Neffen Nicol Nikolaus Noorden oben ordinatione papae Papst päpstlichen Paris Person politischen Prädestination Prudentius Ps.-Isidor pseudo-isidorischen quae quam Quierzy quod R. H. nn Recht regem regis Reiches Reimser Remigius römischen Stuhles Rothad Sache scheint Schreiben Schrift Sdralek Soissons stand Suffragan Synode Teil Thatsache unserer Urteil Vater Verfasser Vita wahrscheinlich Waitz weltlichen westfränkischen wieder wohl Wulfad
مقاطع مشهورة
الصفحة 366 - Libyam et Pentapolim, ita ut Alexandrinus episcopus horum omnium habeat potestatem, quia et urbis Romae parilis mos est.
الصفحة 250 - Quod si aliquis episcoporum judicatus fuerit in aliqua causa, et putat se bonam causam habere, ut iterum concilium renovetur : si vobis placet, Sancti Petri apostoli memoriam honoremus, ut scribatur ab his, qui causam examinarunt, Julio Romano episcopo, et si judicaverit renovandum esse judicium, renovetur et det judices ; si autem
الصفحة 467 - pagani doctores" (I, 655) nicht näher zu bestimmen; vgl. jedoch in Betretf der letzteren oben S. 201 N. 65. Der griechischen Sprache war Hinkmar nach seinem eigenen Geständnisse (I, 475) nicht kundig; er konnte nur einige Ausdrücke mit Hülfe der Lexika, die ziemlich verbreitet waren (vgl. die Kataloge von Korvei und Laon bei Maitre lcp 286. 291), übersetzen, vgl. opp. II, 548: „Nos moderni glossarios graecos, quos suatim lexicos vocari audivimus, sed et sapientum scripta de nominibus obstrusis...
الصفحة 509 - Hache wie von etwas Allbekanntem und fügt nur zur Bekräftigung bei: „Nos autem illos vidimus, qui usque ad nostram aetatem duraverunt, qui huic rei (der Oeffnung des Grabes) interfuerunt et nobis viva voce veraciter sunt testati, quae audierunt atque viderunt". Er redet also nicht von solchen, die bis in die Mitte des neunten Jahrhunderts, sondern von solchen, die bis zu seiner Zeit gelebt haben. Karl Martell starb um 741, die Oeffnung des Grabes fand 745 statt, da dieselbe nach Hinkmars Angabe...
الصفحة 440 - Nortmanni ex dicta villa egressi, omnem cxcrcitum vertit in fugam, pluresque ex eis, videlicet usque ad centum homines, interfecerunt; et nisi rex citius equo descendens locum resistendi et audaciam suis donaret, omnes turpiter ex eodem loco fugiendo abirent.
الصفحة 261 - Absit, ut seripta eorum quoquomodo parvipendenda dicamus, quorum videmus Deo auctore s. ecclesiam aut roseo cruore floridam aut rorifluis sudoribus et salubribus eloquiis adornatam. — Ueber diese Stelle ist viel verhandelt worden. Weizsäcker (Sybels histor. Zeitschr. III, 82 ff.), v. Noorden S. 206 f., Dümmler I, 53)), Hinschius (Decretales Ps.-Isidor.
الصفحة 129 - Deus omnipotens hominem sine peccato rectum cum libero arbitrio condidit, et in paradiso posuit, quem in sanctitate iustitiae permanere voluit. Homo libero arbitrio male utens peccavit et cecidit, et factus est <massa perditionis> totius humani generis.
الصفحة 261 - Romana Ecclesia conservans, nobis quoque custodienda mandavit, et penes se in suis archivis et vetustis rite monumentis rccondita veneratur.
الصفحة 364 - Sic promitto ego, quia de isto die in antea isti seniori meo, quamdiu vixero, fidelis et obediens et adiutor, quantumcumque plus et melius sciero et potuero, et consilio et auxilio secundum meum ministerium in omnibus ero...
الصفحة 298 - Si autem de possessionibus seu aecclesiasticis seu propriis super eos clamor ad iudicem venerit, mittut iudex clamantem cum misso suo ad episcopum, ut faciat eum per advocatum iustitiam recipere. Si vero talis aliqua contentio inter eos orta fuerit, que per se pacificare non velint aut non possint. tunc per advocatum episcopi. qualem iusserit ipse, causa ipsa ante comite vel iudice veniat et ibi secundum legem finiatur, anteposito persona clericorum, sicut dictum est.