ἡμετέρων διὰ ἢ μαρτυρίας κατακριθεὶς προς θηρία, ὅτι στις εἰμι θεῖ, καὶ δι ̓ ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς ἄρτος Supe. Thefe Words are, in the main, with the like Exactness both in the Larger and Smaller Epiftles; excepting that the Word 8 in the Ad Rom. latter Claufe, which is dropt in the prefent Co. Sect. 4. pies of Eufebius, is preferv'd in the best MSS. of Irenæus's Latin, and is according to the Reading in the Larger Copy only, and not in the Smaller. (2.) The Two next Exprefs Citations are out of Origen's Latin Works, in thefe Words: Eleganter in cujufdam martyris Epiftola fcriptum reperi, Ignati- Homil. um dico, Epifcopum Antiochia, poft Petrum, fecundum, Luc qui in perfecutione Roma pugnavit ad Beftias; Prin- P. 214. cipem Seculi bujus latuit Virginitas Maria. And elfe- Ad Eph. where; Deniq; meminimus aliquem Sanctorum dixiffe, Sect. 19. Ignatium nomine, Meus autem amor crucifixus eft. Now In Cantic. both these Citations being equally found in both Prolog. the Editions, determine nothing in our prefent Ad Rom. Café. (3.) The next Exprefs Citation or Citations, to put feveral of the fame Author together, are thofe of the great Eufebius; who, of all the Ancients, has given us the moft Light concerning Ignatius and his Epiftles; and whofe Citati ons therefore cannot but be of the greatest Confequence in this Matter. I fhall fet his Words down at Large, both as they are in his own Copy, and as they are reprefented in Jerom, being transferred by him from Exfebius into his Book, De Viris Illuftribus, afterwards: And at the fame time fhall tranfcribe the parallel Paffages, both from the Larger and Smaller Edition; and after all fhall make a few Obfervations from fuch their Comparison together, for our prefent Purpose, Eufebius. VI. in P. 496. Sect. 7. Eufeb. L. III. € P. 107, 108. Hieron. De Viris Illuft. Eufebius. Ουτω δίτα εν σμύρνη για Hift.Eccl. νόμΘ, ἔνθα πολύκαρπος ἦν, μίαν μὲς ἐπιτολὴν τῇ και τα ἢ ἔφεσον ἐκκλησίᾳ γάρει, ποιμβερ G αὐτῆς μνημονεύων νησί με ἑτέραν ἢ τῇ ἐν μαζί νησία, τῇ πρὸς μαιάνδρῳ, ἔνθα πάλιν ἐπισκόπε δέμα μνήμην πεποίην καὶ τῇ ἐν τάλλεσι ἢ ἄλλην, ἧς ἄρχοντα τότε ὄντα πολύβιον ἱσορεῖ πρὸς ταύτους καὶ τῇ ρωμαίων εκκλησία γράφει, ᾗ και δράκη στο προτείνει, ὡς μὴ παραιτη σε μένοι το μαρτυρία, που θερμης αὐτὸν ἀποσηρήσαιεν ἐλπίδα. ἐξ ὧν καὶ βραχύ ταλα εἰς ἐπίδειξιν του εἰρημετων παραθεως άξιον. γράφει δὴ εν και λέξιν. Από συείας μέχρι ῥώμης θηριομαχώ, διὰ γῆς καὶ θαλάσσης, νυκτός και καὶ ἡμέρας, ἐν δεδεμΘ δέκα λε- . οπάρδοις, ο όξι φρατατικόν τάγμα, δι καὶ ἐνεργοτέμνοι χείρες γίγνον θ· ἐν ἢ τοῖς ἀδικήμασιν αυτῶν μᾶλλον ματη δομαι ἀλλ' ο π im δεδικαίωμαι. "Οναίμην τ θηρίων, τι ἐμοὶ ἑτοίμων, ἃ καὶ ἔυχομαι συντομα μοι ευρεείναι ο καὶ κολωκλίσω στ τόμως με καταφαγεῖν ἐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμονα ἐχ ̓ ἤλαντο κἂν αὐτὰ ἢ ἄ næ ferom. Ignatius AntiocheEcclefiæ tertius,poft Petrum Apoftolum, Epifcopus, commovente perfecurionem Trajano, damnatus ad Befti 25, Romam vinctus mittitur. Cumq; navigans Smyrnam venif fet, ubi Polycarpus auditor Joannis Epifcopus erat, fcripfit unam Epiftolam ad Ephefios ; alteram ad Magnefianos, tertiam ad Trallenfes; quartam ad Romanos: Et inde e grediens fcripfit ad Phi ladelphenos ; & ad Smyrnzos ; & proprie ad Polycarpum, conmendansilli Antiochenfem Ecclefiam: In qua & de Evangelio, quod nuper a me tranfatum eft, & fuper perfona Chrifti ponit teftimonium, dicens, Ego ve to & poft Refurrectionein in carne eum vi di, & credo quia fir Et quando venit Petrum, & eos qui cum Petro erant, dixit eis Ecce palpate me, & vi dete, Larger Epiftles. Smaller Epistles. (1) Τη ση εν τάλλα, σίας. Τῇ ἔσῃ ἐν γάλλεσ ε ἀ Από συείας μέχρι ῥώμης θηριομαχώ, διὰ γης και θεα λάπης, νυκτὸς καὶ ἡμέρας, (2) εν δε δε μπώ θ δέκα λεοπάρ ὅ ὅτι (3) τρατιωτικὸν τάγμα, οι κὶ ευεργετέμνοι χείρες γίνονται ἐν ἢ τοῖς ἀδι. κίμασιν αυτῶν μᾶλλον μαθητές και ἀλλ ̓ ἐρα τότε δεδικαίωμαι. ιναίμων των θηείων, τ' ἐμοὶ ἑτοιμασιρίων, ἢ καὶ ἔυχομαι (4) συντόμα μοι ξυρεθῆναι ἃ καὶ κολακεύστο συντόμως με καταφαγεῖν ἐχ ̓ ὅπερ τινῶν δειλαινόμβροι ἐχ ̓ ἢ ψαντο και αυτὰ ἢ ἑ κόντα AdSmyrn Eufebius. κοντα μὴ θέλῃ ἐγὼ προσβιά- ται αυτά τινα πει το Χρισ 2 Jerom. dete, quia non fum damonium incorporale: Et ftatim tetigerunt eum & crediderunt. runt. Dignum autem videtur, quia tanti Viri fecimus mentionem, & deEpiftola ejus quam ad Romanos fcribic pauca ponere. De Syria ufq; ad Romam pugno ad beftias, in mari & in terra, node diéque, ligatus cum de cem leopardis, hoc eft militibus qui me cuftodiunt; quibus & cum benefeceris pejores funt iniquitas autem eorum mea doctrina eft : Sed non idcirco juftificatus fum. Utinam fruar beftiis, qua mihi funt praparara! quas & oro mihi veloces effe ad interitum, & ad fupplicia, & alliciam ad comedendum me; ne ficut & aliorum martyrum, non aude ant corpus meum at tingere: quod fi venire noluerint, ego vim faciam, ut devorer. Ig nofcite mihi, Filioli quid Larger Epiftles. κόντα με (5) θέλῃ ἐγώ προσβιάσομαι. συγγνώμίω μοι ἔν χετε τί μοι συμφέρει ἐγώ γινώσκω. νῦν ἄρχομαι μαθητής το μηδέν με (6) ζηλώσαι * ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, ἵνα Ιησε Χεις ἐπιτύχω. πῶς, καὶ ἑαυτὸς, θηρίων τε συσάσεις, ἀνατομος, διαιρέσως, σκορπισμοὶ ὀξέων, (7) συγκοπαὶ μελῶν, ἀλεσμοί ὅ λα τὰ σώματΘ, καὶ (8) κόλα εις το διαβόλο ἐπ' ἐμὲ έρω λέπω μόνον ἵνα Ιησε Χε σε ἐπιτύχω. .. ἐγὼ Smaller Epiftles. εγω προσβιάσομαι. συγγνώ μέσω μοι ἔχετε τί μοι συμφέ ρει ἐγὼ γινώσκα νῦν ἄρχομαι μαθητής εί) μηδέν με ζηλώ στη ρω ὁρατῶν καὶ (2) αορά of των, ἵνα Ιησέ Χρις ἐπιτύ χω. πᾶς, καὶ ςαυρός, θηρίων τε συςάσεις, ἀνατομαί, διαι ρέσεις, σκορπισμοὶ ὀςέων, συζ κοπὴ μελῶν, ἀλισμοὶ ὅλα τὰ σώματΘ, κακαὶ (3) κολά σεις το διαβόλο ἐπ ̓ ἐμὲ ἐρχά πως ου μόνον ἵνα σε χαδια τιστ xesi ἐπιτύχω. |