65 Verbenasque adole pingues et mascula tura: Coniugis ut magicis sanos avertere sacris Experiar sensus; nihil hic nisi carmina desunt. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite

Daphnin.

Carmina vel coelo possunt deducere Lunam;
70 Carminibus Circe socios mutavit Vlixi;
Frigidus in pratis cantando rumpitur anguis.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite
Daphnin.
Terna tibi haec primum triplici diversa colore
Licia circumdo, terque haec altaria circum
75 Effigiem duco; numero deus impare gaudet.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite

Daphnin.

Necte tribus nodis ternos, Amarylli, colores: Necte, Amarylli, modo: et, Veneris, dic, vincula

necto.

Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite
Daphnin.

80 Limus ut hic durescit, et haec ut cera liquescit
Vno eodemque igni: sic nostro Daphnis amore.
Sparge molam, et fragiles incende bitumine lauros.
Daphnis me malus urit: ego hanc in Daphnide

laurum. Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.

85 Talis amor Daphnin, qualis, quum fessa iuvencum Per nemora atque altos quaerendo bucula lucos Propter aquae rivum viridi procumbit in ulva Perdita, nec serae meminit decedere nocti; Talis amor teneat, nec sit mihi cura mederi. go Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnin.

Has olim exuvias mihi perfidus ille reliquit, Pignora cara sui: quae nunc ego limine in ipso,

Terra, tiki mando; debent haec pignora Daphnin.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite

Daphnin.

Has herbas, atque haec Ponto mihi lecta venena, 95
Ipse dedit Moeris; nascuntur plurima Ponto.
His ego saepe lupum fieri, et se condere silvis
Moerin, saepe animas imis excire sepulcris,
Atque satas alio vidi traducere messes.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite

Daphnin.
Fer cineres, Amarylli, foras, rivoque fluenti
Transque caput iace; ne respexeris. His ego

Daphnin

Adgrediar; nihil ille deos, nil carmina curat.
Ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite

Daphnin.

Adspice, corripuit tremulis altaria flammis
Sponte sua, dum ferre moror, cinisipse. Bonum sit!
Nescio quid certe est; et Hylax in limine latrat.
Credimus? an, quiamant, ipsi sibi somnia fingunt?
Parcite, ab urbe venit, iam parcite carmina,

100

105

KXX

Daphnis.

MOERIS. ECLOGA IX.

LYCIDAS.

MOERIS.

LY. Quo te, Moeri, pedes? an, quo via ducit, in

urbem?

MOE. O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri, Quod nunquam veriti sumus, ut possessor agelli Diceret: Haec mea sunt; veteres migrate coloni. Nunc victi, tristes, quoniam Fors omnia versat, 5 Hos illi (quod nec bene vertat) mittimus haedos.

LY. Certe equidem audieram, quase subducere

colles

Incipiunt, mollique iugum demittere clivo,
Vsque ad aquam et veteres, iam fracta cacumina,
fagos,

10 Omnia carminibus vestrum servasse Menalcan.
MOE. Audieras; et fama fuit. Sed carminatantum
Nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum
Chaonias dicunt, aquila veniente, columbas.
Quod nisi me quacunque novas incidere lites
15 Ante sinistra cava monuisset ab ilice cornix,
Nec tuus hic Moeris, nec viveret ipse Menalcas.
LY. Heu! cadit in quemquam tantum scelus? heu,

tua nobis Paene simul tecum solatia rapta, Menalca. Quis caneret Nymphas? quis humum florentibus

herbis

20 Spargeret? aut viridi fontes induceret umbra? Vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper, Quum te ad delicias ferres, Amaryllida, nostras? ,, Tityre, dum redeo (brevis estvia), pasce capellas: „Et potum pastas age, Tityre; et inter agendum

25,, Occursare capro, cornu ferit ille, caveto.

MOE. Imo haec, quae Varo necdum perfecta ca

nebat.

,,Varè, tuum nomen (superet modo Mantua nobis,
„Mantua vae miserae nimium vicina Cremonae!)
„Cantantes sublime ferent ad sidera cycni.

30 LY. Sic tua Cyrneas fugiant examina taxos;
Sic cytiso pastae distendant ubera vaccae:
Incipe, si quid habes. Et me fecere poëtam
Pierides; sunt et mihi carmina; me quoque di.

cunt

Vatem pastores: sed non ego credulus illis. 35 Nam neque adhuc Vario videor, nec dicere Cinna Digna, sed argutos inter strepere anser olores.

MOE. Id quidem ago; et tacitus, Lycida, mecum

ipse voluto,

Si valeam meminisse; neque est ignobile carmen. „Hucades, o Galatea; quis est nam ludus in undis? „Hic ver purpureum; varios hic flumina circum 40 ,,Fundit humus flores; hic candida populus antro „Imminet, et lentae texunt umbracula vites. „Huc ades; insani feriant sine litora fluctus. LY. Quid, quae te pura solum sub nocte canentem Audieram? numeros memini, si verba tenerem. 45 MOE.,, Daphni, quid antiquos signorum suspicis

ortus?

„Ecce Dionaei processit Caesaris astrum: „Astrum, quo segetes gauderent frugibus, et quo „Duceret apricis in collibus uva colorem. „Insere, Daphni, piros; carpenttua poma nepotes. 50 Omnia fert aetas, animum quoque. Saepe ego

longos Cantando puerum memini me condere soles. Nunc oblita mihi tot carmina; vox quoque Moerin lam fugit ipsa: lupi Moerin videre priores. Sed tamen ista satis referet tibi saepe Menalcas. 55 LY. Caussando nostros in longum ducis amores. Et nunc omne tibi stratum silet aequor; et omnes, Adspice, ventosi ceciderunt murmuris aurae. Hinc adeo media est nobis via; namque sepulcrum Incipit apparere Bianoris. Hic, ubi densas Agricolae stringunt frondes, hic, Moeri, canamus. Hic haedos depone, tamen veniemus in urbem. Aut si, nox pluviam ne colligat ante, veremur, Cantantes licet usque (minus via laedet) eamus. Cantantes ut eamus, ego hoc te fasce levabo. MOE. Desine plura, puer; et, quod nunc instat,

agamus.

Carmina tum melius, quum venerit ipse, canemus.

69

65

GALLVS. ECLOGA X.

Extremum hunc, Arethusa, mihi concede laborem Pauca meo Gallo, sed quae legat ipsa Lycoris, Carmina sunt dicenda. Neget quis carmina Gallo! Sic tibi, quum fluctus subterlabere Sicanos, 5 Doris amara suam non intermisceat undam. Incipe; sollicitos Galli dicamus amores, Dum tenera attondent simae virgulta capellae. Non canimus surdis; respondent omnia silvae.

Quae nemora, aut qui vos saltus habuere, puellae

10 Naides, indigno quum Gallus amore periret?
Nam neque Parnasi vobis iuga, nam neque Pindi
Vlla moram fecere, neque Aonie Aganippe.
Illum etiam lauri, etiam flevere myricae;
Pinifer illum etiam sola sub rupe iacentem
15 Maenalus, et gelidi fleverunt saxa Lycaei.
Stant et oves circum, nostri nec poenitet illas;
Nec te poeniteat pecoris, divine poëta;
Et formosus oves ad flumina pavit Adonis.
Venit et upilio; tardi venere bubulci;

20 Vvidus hiberna venit de glande Menalcas.
Omnes, unde amoriste, rogant, tibi? Venit Apollo:
Galle, quid insanis? inquit, tua cura Lycoris
Perque nives alium perque horrida castra secu-

ta est.

Venit et agresti capitis Silvanus honore, 25 Florentes ferulas et grandia lilia quassans. Pan deus Arcadiae venit: quem vidimus ipsi Sanguineis ebuli baccis minioque rubentem. Ecquis erit modus? inquit. Amor non talia curat. Nec lacrimis crudelis Amor, nec gramina rivis, 30 Nec cytiso saturantur apes, nec fronde capellae. Tristis at ille: Tamen cantabitis, Arcades, inquit, Montibus haec vestris; soli cantare periti