صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

1

365 Nec tibi diva parens, generis nec Dardanus auctor, Perfide; sed duris genuit te cautibus horrens Caucasus, Hyrcanaeque admorunt ubera tigres. Nam quid dissimulo? aut quae me ad maiora re

servo?

Num fletu ingemuit nostro? num lumina flexit? 370 Num lacrimas victus dedit, aut miseratus amantem'est?

Quae quibus anteferam? Iam, iam nec maxima Iuno,
Nec Saturnius haec oculis pater adspicit aequis.
Nusquam tuta fides. Eiectum litore, egentem
Excepi, et regni demens in parte locavi;

375 Amissam classem, socios a morte reduxi.

Heu furiis incensa feror! Nunc augur Apollo,
Nunc Lyciae sortes, nunc et love missus ab ipso
Interpres divûm fert horrida iussa per auras.
Scilicet is superis labor est, ea cura quietos

380 Sollicitat. Neque te teneo, neque dicta refello.
I, sequere Italiam ventis, pete regna per undas.
Spero equidem mediis, si quid pianumina possunt,
Supplicia hausurum scopulis, et nomine Dido
Saepe vocaturum. Sequar atris ignibus absens,
385 Et, quum frigida mors anima seduxerit artus,
Omnibus umbra locis adero. Dabis, improbe,

poenas;

Audiam et haec Manes veniet mihi fama sub imos. His medium dictis sermonem abrumpit, et auras Aegra fugit, seque ex oculis avertit et aufert, 390 Linquens multa metu cunctantem et multa pa

rantem

Dicere. Suscipiunt famulae, collapsaque membra
Marmoreo referunt thalamo, stratisque reponunt.
At pius Aeneas, quamquam lenire dolentem

Solando cupit, et dictis avertere curas,

395 Multa gemens, magnoque animum labefactus

amore,

Iussa tamen divům exsequitur, classemque revisit.
Tum vero Teucri incuntbunt, et litore celsas
Deducunt toto naves. Natat uncta carina;
Frondentesque ferunt remos et robora silvis
Infabricata fugae studio.

Migrantes cernas, totaque ex urbe ruentes,
Ac veluti ingentem formicae farris acervum
Quum populant, hiemis memores, tectoque re-

ponunt:

400

It nigrum campis agmen, praedamque per herbas
Convectant calle angusto; pars grandia trudunt 405
Obnixae frumenta humeris; pars agmina cogunt,
Castigantque moras; opere omnis semita fervet.
Quis tibi tunc, Dido, cernenti talia sensus!

Quosve dabas gemitus, quum litora fervere late
Prospiceres arce ex summa, totumque videres
Misceri ante oculos tantis clamoribus aequor!
Improbe amor, quid non mortalia pectora cogis!
Ire iterum in lacrimas, iterum tentare precando
Cogitur, et supplex animos submittere amori,
Ne quid inexpertum frustra moritura relinquat. 415

410

Anna, vides toto properari litore; circum
Vndique convenere; vocat iam carbasus auras,
Puppibus et laeti nautae imposuere coronas.
Hunc ego si potui tantum sperare dolorem,
Et perferre, soror, potero. Miserae hoc tamen

unum

420

Exsequere, Anna, mihi; solam nam perfidus ille
Te colere, arcanos etiam tibi credere sensus;
Sola viri molles aditus et tempora noras.
I, soror, atque hostem supplex affare superbum:
Non ego cum Danais Troianam exscindere gentem 425
Aulide iuravi, classemve ad Pergama misi;
Nec patris Anchisae cinerem Manesve revelli.
Cur mea dicta negat duras demittere in aures?
Quoruit? extremum hocmiserae det munus amanti:
VIRG. OP.

M

430 Exspectet facilemque fugam, ventosque ferentes. Non iam coniugium antiquum, quod prodidit, oro, Nec pulchro ut Latio careat, regnumque relinquat: Tempus inane peto, requiem spatiumque furori, Dum mea me victam doceat fortuna dolere.

435 Extremam hanc oro veniam; miserere sororis; Quam mihi quum dederis, cumulatam morte re

mittam.

Talibus orabat; talesque miserrima fletus Fertque refertque soror. Sed nullis ille movetur Fletibus, aut voces ullas tractabilis audit;

440 Fata obstant, placidasque viri deus obstruitaures.
Ac veluti annoso validam quum robore quercum
Alpini Boreae nunc hinc nunc flatibus illinc
Eruere inter se certant: it stridor et alte
Consternunt terram concusso stipite frondes:

445 Ipsa haeret scopulis, et, quantum vertice ad auras
Aetherias, tantum radice in Tartara tendit:
Haud secus assiduis hinc atque hinc vocibus heros
Tunditur, et magno persentit pectore curas:
Mens immota manét; lacrimae volvuntur inanes.

450 Tum vero infelix fatis exterrita Dido
Mortem orat; taedet coeli convexa tueri.
Quo magis inceptum peragat, lucemque relinquat,
Vidit, turicremis quum dona imponeret aris,
(Horrendum dictu) latices nigrescere sacros,

455 Fusaque in obscenum se vertere vina cruorem.
Hoc visum nulli, non ipsi effata sorori.
Praeterea fuit in tectis de marmore templum
Coniugis antiqui, miro quod honore colebat,
Velleribus niveis et festa fronde revinctum.

460 Hinc exaudiri voces et verba vocantis
Visa viri, nox quum terras obscura teneret;
Solaque culminibus ferali carmine bubo
Saepe queri, et longas in fletum ducere voces.
Multaque praeterea vatum praedicta piorum

480

Terribili monitu horrificant. Agit ipse furentem 465
In somnis ferus Aeneas; semperque relinqui
Sola sibi, semper longam incomitata videtur
Ire viam, et Tyrios deserta quaerere terra:
Eumenidum veluti demens videtagmina Pentheus,
Etsolem geminum, et duplices se ostendere Thebas; 47c
Aut Agamemnonius scenis agitatus Orestes,
Armatam facibus matrem et serpentibus atris
Quum fugit, ultricesque sedent in limine Dirae.
Ergo ubi concepit furias, evicta dolore,
Decrevitque mori, tempus secum ipsa modumque 475
Exigit, et, moestam dictis aggressa sororem,
Consilium vultu tegit, ac spem fronte serenat:
Inveni, germana, viam, gratare sorori,
Quae mihi reddat eum, vel eo me solvat amantem.
Oceani finem iuxta solemque cadentem
Vltimus Aethiopum locus est, ubi maximus Atlas
Axem humero torquet, stellis ardentibus aptum.
Hinc mihi Massylae gentis monstrata sacerdos,
Hesperidum templi custos, epulasque draconi
Quae dabat, et sacros servabat in arbore ramos, 485
Spargens humida mella soporiferumque papaver.
Haec se carminibus promittit solvere mentes,
Quas velit, ast aliis duras immittere curas;
Sistere aquam fluviis, et vertere sidera retro;
Nocturnosque ciet Manes; mugire videbis
Sub pedibus terram, et descendere montibus ornos.
Testor, cara, deos, et te, germana, tuumque
Dulce caput, magicas invitam accingier artis.
Tu secreta pyram tecto interiore sub auras
Erige; et arma viri, thalamo quae fixa reliquit 495
Impius, exuviasque omnes, lectumque iugalem,
Quo perii, superimponas. Abolere nefandi
Cuncta viri monumenta iubet monstratque sa-

cerdos.

Haec effata silet, pallor simul occupat ora.

490 500 Non tamen Anna novis praetexere funera sacris Germanam credit, nec tantos mente furores Concipit, aut graviora timet, quam morte Sychaei Ergo iussa parat.

At regina, pyra penetrali in sede sub auras

505 Erecta ingenti taedis atque ilice secta,

Intenditque locum sertis, et fronde coronat
Funerea; super exuvias, ensemque relictum,
Effigiemque toro locat, haud ignara futuri.
Stant arae circum, et crines effusa sacerdos

510 Ter centum tonatore deos, Erebumque, Chaosque,
Tergeminamque Hecaten, tria virginis ora Dianae.
Sparserat et latices simulatos fontis Averni;
Falcibus et messae ad lunam quaeruntur aënis
Pubentes herbae, nigri cum lacte veneni;
515 Quaeritur et nascentis equi de fronte revulsus
Et matri praereptus amor.
Ipsa mola manibusque piis altaria iuxta,
Vnum exuta pedem vinclis, in veste recincta,
Testatur moritura deos, et conscia fati

520 Sidera; tum, si quod non aequo foedere amantes
Curaenumen habetiustumque memorque, precatur.
Nox erat, et placidum carpebant fessa soporem
Corpora per terras, silvaeque et saeva quierant.
Aequora, quum medio yolvunt yolvuntur sidera lapsu,
525 Quum tacet omnis ager, pecudes, pictaeque vo-
lucres,

Quaeque lacus late liquidos, quaeque aspera dumis Rura tenent, somno positae sub nocte silenti. * Lenibant curas, et corda oblita laborum. * At non infelix animi Phoenissa, neque unquam 530 Solvitur in somnos, oculisve aut pectore noctem Accipit. Ingeminant curae, rursusque resurgens Saevit amor, magnoque irarum fluctuat aestu Sic adeo insistit, secumque ita corde volutat: En, quid ago? rursusne procos irrisa priores

« السابقةمتابعة »