Analecta grammatica maximam partem anecdota

الغلاف الأمامي
F. Beck, 1837 - 571 من الصفحات
 

الصفحات المحددة

طبعات أخرى - عرض جميع المقتطفات

عبارات ومصطلحات مألوفة

مقاطع مشهورة

الصفحة 41 - Accepit vocem lacrimis Lavinia matris flagrantes perfusa genas, cui plurimus ignem 65 subiecit rubor et calefacta per ora cucurrit Indum sanguineo veluti violaverit ostro si quis ebur, aut mixta rubent ubi lilia multa alba rosa : tales virgo dabat ore colores.
الصفحة 35 - nate, meae vires, mea magna potentia solus, nate, patris summi qui tela Typhoëa temnis, 665 ad te confugio et supplex tua numina posco.
الصفحة 42 - ... tris Notus abreptas in saxa latentia torquet — saxa vocant Itali mediis quae in fluctibus aras...
الصفحة 518 - ... verbi pars est, quae recipit accentum. natura vero prosodiae in eo est quod aut sursum est aut deorsum: nam in vocis altitudine omnino spectatur, adeo ut, si omnes syllabae pari fastigio vocis enuntientur, prosodia sit nulla.
الصفحة 40 - Hunc circum innumerae gentes populique volabant ; ac velut in pratis ubi apes aestate serena floribus insidunt variis et candida circum lilia funduntur, strepit omnis murmure campus.
الصفحة 304 - Nunc in hac supra scripta forma quaeritur, qua de causa vocativus casus numeri singularis per duas e litteras reperiatur acribi.
الصفحة 229 - ... equorum hinnitus, rabies canum, rugitus ferarum, serpentum sibilus, avium cantus et cetera talia; inanimalium autem est ut puta cymbalorum tinnitus, flagellorum strepitus, undarum pulsus, ruinae casus, fistulae auditus et cetera talia. est et confusa vox sive sonus hominum, quae litteris comprehendi non potest, ut puta oris risus vel sibilatus, pectoris mugitus et cetera talia
الصفحة 526 - Sic in loquentium legentiumque voce ubi sunt prosodiae velut quaedam stamina, acuta tenuior est quam gravis et brevis adeo ut non longius quam per unam syllabam, quin immo per unum tempus protrahatur; cum gravis quo uberior et tardior est diutius in verbo moretur et iunctim quamvis in multis syllabis residat. Quocirca graves...
الصفحة 166 - Maur. tum," non personaliter per infinitum modum dictum esse, non a vetustioribus tantum videmus, sed a M. quoque Tullio in secundo De Finibus. " Primum," inquit, "Aristippi Cyrenaicorumque omnium, quos non est veritum in ea voluptate quae maxima dulcedine sensum moveret summum bonum ponere." 10 "Dignor" quoque et "veneror" et "confiteor" et " testor " habita sunt in verbis communibus.
الصفحة 341 - Sane hoc monemus, quod Plinius Secundus híc tune voluit dici pronomen, quando solum reperitur declinan, ut puta hic, Ли/us et cetera sequentia; at vero si cum alia parte orationis inveniatur declinari, articulum appellari, ut puta hic Cato, Ли/us Calonis et cetera sequentia.

معلومات المراجع