anufquifque clamat, Hic CHRISTUS eft, Hic CHRISTus eft: ita ut, fi fieri poffet, in errores deducerentur electi. Tu vides, quibus flatibus, quibus fluctibus, quibus tempeftatibus, mifera navis jactatur; in quâ pufillus grex tuus de fubmerfione periclitatur. Quid autem nunc restat, nifi ut prorfum fubmergatur, omnesque nos pereamus? Hujus tempeftatis caufa eft noftra iniquitas et depravata vita; hoc nos videmus et confitemur, juftitiam tuam cernimus, et injuftitiam noftram lamentamur: fed ad mifericordiam tuam provocamus quæ (fecundum pfalmum prophetæ tui) exuperat omnia opera; multa fupplicia fuftinuimus, multis bellis fracti, multis jacturis bonorum confumpti, tot morborum peftiumque generibus flagellati, tot fluctibus quafsati, tot perterrefacti; et nullus tamen nobis itâ fatigatis, et inufitatâ malorum vi debilitatis, portus perfugiumque apparet, fed quotidie magis magisque graves pluresque pœnæ imminere cervicibus noftris videntur. Non hìc de tuâ afperitate conquerimur, mifericordiffime DOMINE, fed tuam potius mifericordiam intuemur, quòd longè graviores plagas commeriti fumus. Nos verò abs te, mifericordiffime DOMINE, precamur, non quid meritis noftris dignum fit confideres aut perpendas; fed potius quid deceat mifericordiam tuam, fine quâ ne angeli quidem in cœlo

confiftere poffunt,, nedum nos vafa luti infirma. Miferere noftri, REDEMPTOR nofter, qui facillimè exoraris, non quod nos mifericordiâ tuâ digni fumus; fed hanc gloriam nomini tuo dato. Ne patiaris Judæos, Turcas, reliquosque qui vel non noverunt Te, vel gloriæ tuæ invident, perpetuò de nobis triumphare et dicere; ubi DEUs, ubi REDEMPTOR, ubi SERVATOR, ubi Sponfus illorum eft? Hæc contumeliofa verba et convitia in te, DOMINE, redundant; dum ex malis noftris bonitatem tuam exiftimant, nos derelinqui putant, quos emendari non cernunt. Cum femel in navigio dormires, et tempeftas fubitò exorta minaretur mortem omnibus qui in navi erant, ad clamorem paucorum difcipulorum excitabaris; et continuò fluctus quieverunt, ventus ceffavit, tempeftas in magnam tranquilitatem converfa eft; aquæ mutæ Creatoris vocem agnoverunt. In hâc autem longè graviore tempeftate, in quâ non paucorum hominum corpora in difcrimen veniunt, fed innumerabiles aniinæ periclitant; ad vocem univerfæ ecclefiæ tuæ, DOMINE, precamur, ut vigiles, quæ nunc in periculo fubmerfionis eft. Tot jam millia hominum clamitant, DOMINE, ferva nos, perimus; tempeftas hæc humanam potentiam fuperat, immo verò conatus eorum qui illi præfidium ferrent, in contrarium avertuntur.

Quod hæc præftabit, folum verbum tuum eft: verbum folum oris tui dicito, tempeftas ceffa, et confeftìm tranquillitas expetita apparebit. Quot millibus impiorum peperciffes, fi in civitate Sodomæ vel decem inventi fuiffent: nunc vero tot millibus hominum gloriam nominis tui amantium, et propter decorem domûs tuæ gementem, non horum precibus adductus iram remittes, et confuetarum antiquarumque mifericordiarum tuarum recordaberis? An non Divinâ fapientiâ tuâ noftram ftultitiam in gloriam tuam convertes? An non malorum improbitatem in ecclefiæ tuæ bonum commutabis? Cum enim mifericordia tua folet omnia fublevare, cum res nobis immedicabilis effe videtur; nec potentiâ aut fapientiâ humanâ corrigi poteft. Tu folus res etiam inordinatiffimas in ordinem adducis, qui folus author confervatorque pacis es. Tu antiquam confufionem quam Chaos appellamus formavifti, in quâ fine ordine, fine modo, perturbatè difcordia femina rerum jacebant, et admirabili ferie res naturâ fuâ pugnantes, vinculo perpetuo copulavisti et colligavifti. Quanto, quæfo, major confufio eft hæc; ubi nulla charitas, nulla fides, nulla copulatio amoris, nulla legum, nulla magiftratuum reverentia, nulla opinionum confenfio; fed quafi in perturbatiffimo choro unufquifque diverfum canit?

In cœleftibus planetis nulla eft diffenfio; elementa fuas fedes tenent, unumquodque conftitutum fibi officium facit: et fponfam fuam cujus causâ omnia facta funt, continuâ fic diffenfione perire et labefactari permittis? Malosne fpiritus feditionis authores atque adminiftros, in ditione tuâ fine ullâ reprehenfione ita regnare permittes? potentemque illum iniquitatis ducem, quem femel dejeceras, caftra invadere et milites tuos, fpoliare fines? Cum hic in hominibus verfabaris, vocem tuam fugiebant dæmones. Emitte, quæfumus, DOMINE, fpiritum tuum, qui e pectoribus omnium nomen tuum profitentium malos fpiritus magiftros intemperantiæ, avaritiæ, vanæ gloriæ, libidinum, fcelerum, difcordiæ, abigat. Crea in nobis, Rex et DEUS nofter, cor mundum, et 1piritum fanctum in pectoribus noftris renova, nec fpiritum fanctum tuum auferas a nobis. Reftitue nobis fructum falutaris fanitatis tuæ, et fpiritu principali corrobora fponfam paftorefque ejns. Hoc fpiritu reconciliafti cœleftia terreftribus, hoc formafti ac reduxifti tot linguas, tot nationes, tam diverfa hominum genera in unum corpus ecclefiæ, quod corpus eodem fpiritu copulatur capiti. Hunc fpiritum fi in omnium hominum cordibus renovare digneris, tum externæ hæ quoque miferiæ ceffabunt: aut fi non ceffaverint, ad

fructum faltem, utilitatemque diligentium te traducentur. Sifte hanc, DOMINE JESU, confufionem; hoc horribile Chaos in ordinem reducito: expande fpiritum tuum fuper aquas malè fluctuantium opinionum. Et quia fpiritus tuus, qui juxta prophetæ fententiam continet omnia, fcientiam etiam habet vocis; effice, ut quemadmodum omnibus qui in domo tuâ funt, unum lumen, unus DEUS, una fpes, unus fpiritus; fic unam quoque habeant vocem, unam cantilenam, unum fouum, unam Catholicam veritatem profitentes. Cum in cœlum gloriosè afcendifti, demififti de cœlo res pretiofiffimas; dedifti dona hominibus, varia munera fpiritûs divififti: renova, DOMINE, de cœlo veterem bonitatem; da nunc ecclefiæ labefacta et inclinatæ, quod illi emergenti et exorienti initia dederas. Da principibus magiftratibusque gratiam timoris tui; ut ita rempublicam fuam gubernent, quafi statìm tibi, REGI Regum, rationem reddituri. Da fapientiam femper affiftricem illis, ut quodcunque optimum factu fuerit, et animo provi deant, et factis perfequantur. Da epifcopis tuis donum prophetiæ, ut fanctas fcripturas non ex fuis ingeniis, fed tuâin fpiratione declarent et interpreten tur. Da triplicem illis charitatem, quam a PETRO requirebas, quando illius curæ oves tuas commififti.