صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

4353763(3) Lv18.310

1860. Jure 257

Jury Fund.

P. VERGILI MARONIS

AENEIDOS

LIBER SEPTIMUS.

Tu

quoque litoribus nostris, Aeneia nutrix, Aeternam moriens famam, Caieta, dedisti

Et nunc servat honos sedem tuus ossaque nomen
Hesperia in magna, si qua est ea gloria, signant.
At pius exsequiis Aeneas rite solutis,

Aggere conposito tumuli, postquam alta quierunt
Aequora, tendit iter velis portumque relinquit.
Adspirant aurae in noctem nec candida cursus
Luna negat, splendet tremulo sub lumine pontus.
Proxuma Circaeae raduntur litora terrae,

Ankunft in Latium. Bündniss mit dem Könige Latinus, und Bruch desselben auf Betrieb der Juno. Truppencatalog der italischen Völkerstämme,

[ocr errors]

welche dem Turnus folgen.

[blocks in formation]

tum memori pectore nomen habe. Die Verehrung der Cajeta besteht also darin, dass eine Stadt und ein Vorgebirge ihren Namen noch zu Verg. Zeiten führen. si qua est ea gl., eigentlich: wenn dieser Ruhm (einem Orte Italiens den Namen gegeben zu haben) irgend welcher, d. h. kein unbedeutender ist.

6. quierunt, s. z. A. IV, 523. Dass das Meer stürmisch gewesen war, während Aen. sich zu Cumae aufhielt, geht aus A. VI, 355-56 hervor.

10. Circ. terr. Hom. Od. X, 135 lässt die Circe auf einer Insel woh

5

10

Dives inaccessos ubi Solis filia lucos
Adsiduo resonat cantu tectisque superbis
Urit odoratam nocturna in lumina cedrum
Arguto tenuis percurrens pectine telas.
15 Hinc exaudiri gemitus iraeque leonum
Vincla recusantum et sera sub nocte rudentum,
Saetigerique sues atque in praesepibus ursi
Saevire ac formae magnorum ululare luporum,
Quos hominum ex facie dea saeva potentibus herbis
20 Induerat Circe in voltus ac terga ferarum.
Quae ne monstra pii paterentur talia Troes
Delati in portus neu litora dira subirent,
Neptunus ventis inplevit vela secundis

Atque fugam dedit et praeter vada fervida vexit.
25 Iamque rubescebat radiis mare et aethere ab alto
Aurora in roseis fulgebat lutea bigis:

Cum venti posuere omnisque repente resedit
Flatus et in lento luctantur marmore tonsae.
Atque hic Aeneas ingentem ex aequore lucum
30 Prospicit. Hunc inter fluvio Tiberinus amoeno,
Verticibus rapidis et multa flavus arena

In mare prorumpit. Variae circumque supraque
Adsuetae ripis volucres et fluminis alveo
Aethera mulcebant cantu lucoque volabant.
35 Flectere iter sociis terraeque advertere proras
Imperat et laetus fluvio succedit opaco.

[merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small]

210-23.

18. form. lup., vgl. A. V, 822. 20. ind. in volt., vgl. G. I, 188. terg. fer., vgl. A. I, 635.

21. monstra tal., d. h. Verwandlung in solche Ungeheuer. Mit dem Ausdruck monstra pati vgl. A. VI, 743.

26. lut., vgl. Hom. II. VIII, 1. bigis, s. z. A. VI, 535. 27. posuere, nämlich se, vgl. A. X, 103.

28. marm., vgl. G. I, 254 u. Hom. II. XIV, 273.

29. atque, s. z. A. IV, 261.

31. Die Worte dieses V. enthalten das zweite Prädicat des Tiber., er ist trübe, weil seine reissende Stru-

Nunc age, qui reges, Erato, quae tempora rerum,
Quis Latio antiquo fuerit status, advena classem
Cum primum Ausoniis exercitus adpulit oris,
Expediam et primae revocabo exordia pugnae.
Tu vatem, tu, diva, mone. Dicam horrida bella,
Dicam acies actosque animis in funera reges
Tyrrhenamque manum totamque sub arma coactam
Hesperiam. Maior rerum mihi nascitur ordo,
Maius opus moveo. Rex arva Latinus et urbes
Iam senior longa placidas in pace regebat.
Hunc Fauno et nympha genitum Laurente Marica
Accipimus; Fauno Picus pater, isque parentem
Te, Saturne, refert, tu sanguinis ultimus auctor.
Filius huic fato divom prolesque virilis
Nulla fuit primaque oriens erepta iuventa est.
Sola domum et tantas servabat filia sedes,
Iam matura viro, iam plenis nubilis annis.
Multi illam magno e Latio totaque petebant
Ausonia, petit ante alios pulcherrimus omnis
Turnus, avis atavisque potens, quem regia coniunx
Adiungi generum miro properabat amore;
Sed variis portenta deum terroribus obstant.
Laurus erat tecti medio in penetralibus altis,

del den Sand stets aus dem Grunde emporwirbeln.

37. Erato. Wie Verg. A. I, 8 den Beistand der Muse zur Besingung der Leiden, welche Aen. während seiner Irrfahrten zu bestehen hatte, anrief, so wendet er sich auch hier, wo er zum zweiten Haupttheile seines Werkes übergeht, an eine der Musen.

43. tot. sub a. c. Hesp. ist hyperbolisch gesagt, denn der Kampf, den Vergil besingen will, erstreckte sich nicht über die Grenzen von Latium und Etrurien hinaus.

51. nulla fuit primaque. Den Satz prima - iuventa est, welcher dem vorhergeh. logisch subordinirt ist, hat Vergil zum Hauptsatze gemacht und ihn durch que, nicht durch sed angereiht, indem die Lat. häufig sich entgegenstehende Ge

danken durch die copulativen Partikeln mit einander verbinden, vgl. A. II, 94. X, 344. Cic. de orat. II, 34, 147: nihil te effugiet atque omne, quod erit in re, occurret.

oriens. Da sich dieses Wort nicht auf filius, sondern auf den abstracten Begriff proles vir. bezicht, so steht es nicht im Sinne des part. perf. und enthält auch keinen Widerspruch mit dem Begriff der iuventa.

52. Die Worte tantas sed. sind von dem Reiche des Latinus zu verstehen.

[blocks in formation]
[blocks in formation]
[ocr errors]

60 Sacra comam multosque metu servata per annos,
Quam pater inventam, primas cum conderet arces,
Ipse ferebatur Phoebo sacrasse Latinus
Laurentisque ab ea nomen posuisse colonis.
Huius apes summum densae mirabile dictu
65 Stridore ingenti liquidum trans aethera vectae
Obsedere apicem et pedibus per mutua nexis
Examen subitum ramo frondente pependit.
Continuo vates, Externum cernimus, inquit,
Adventare virum et partis petere agmen easdem
70 Partibus ex isdem et summa dominarier arce.
Praeterea, castis adolet dum altaria taedis
Et iuxta genitorem adstat Lavinia virgo,
Visa, nefas, longis conprendere crinibus ignem
Atque omnem ornatum flamma crepitante cremari
75 Regalisque accensa comas, accensa coronam
Insignem gemmis; tum fumida lumine fulvo
Involvi ac totis Volcanum spargere tectis.
Id vero horrendum ac visu mirabile ferri:
Namque fore inlustrem fama fatisque canebant
80 Ipsam, sed populo magnum portendere bellum.
At rex sollicitus monstris oracula Fauni,
Fatidici genitoris, adit lucosque sub alta

Consulit Albunea, nemorum quae maxuma sacro

[blocks in formation]

med. in pen., d. h. im impluvium, s. z. A. II, 512.

60. sacra com.; das Laub war also noch von keiner Hand berührt.

61. prim. cum c. a. gleich beim Anfange der Burggründung (A).

arces, von Laurentum nämlich. 63. Ueber den Accus. Laurentis bei nomen pos. s. z. A. III, 18.

69. part. easd., d. h. dieselbe Richtung (wie die Bienen).

70. dominarier, s. Einl. p. VII.

71. castis taed. Plin. hist. nat. XVI, 19: taeda - flammis ac lumini sacrorum grata.

74. omnem ornat., des Hauptes nämlich, also die Haarbinden (fasciae crinales), die Nestnadeln (acus crinales) und besonders das mit Edelsteinen geschmückte Diadem.

75. accensa. Durch die Wiederholung desselben Wortes suchen die Dichter bisweilen das eintheilende et et zu vermeiden (accensa et regalis comas et coronam). Verg. fügt alsdann diesem Worte an erster Stelle öfter eine copulative Partikel hinzu, vgl. E. 4, 6. A. VII, 327. VIII, 91. X, 313. 369. XI, 171. XII, 548.

83. Die Albunea war eine weissagende Nymphe, der eine schwefelhaltige Quelle bei Tibur geweiht war. Diese Quelle bildet eine Cascade und fliesst dann durch mehrere Haine, in deren einem sich das Orakel des Faunus befand. sub alta Alb., unter dem Sturz der Albuneą. nem. quae max. die als mächtige Quelle des Waldes", vgl. G. II, 15.

[ocr errors]
« السابقةمتابعة »