| 99 Diffenfiones inter Apoftolos de circumcifione gentium divinam Chriftianæ religionis auctoritatem non impugnant. 100 Cæteri Apoftoli cum Paulo consentiebant, Judæos fine obtemperanda lege Mofaica poffe per Christum falutem consequi. 101 Auctoritas teftimonii quo Religio Chrifti confirmatur temporum longinquitate non imminuta eft. 102 Nihil in Evangelio Matthæi traditur ex quo probari poffit, id scrip tum fuiffe poft excidium Hierofolymitanum. 103 Apoftoli nihil tradiderunt, ex quo intelligamus credidisse eos mun dum suis temporibus finem fuisse habiturum. 104 Religio Christiana non ideo vituperanda est quod nihil de amicitia privata vel de amore patriæ præfcripferit. 105 Divina Chriftianæ religionis auctoritas non imminuitur ex eo quod nondum univerfis innotuit. 106 Jefuitæ Chrifti caufam male agunt tolerando ritus et ceremonias, quas apud Sinas in honorem Confufii, parentum, cæterorumque majorum mos est celebrare. 107 Magiftratui jus non competit subditos coercendi ad cultum illum divinum celebrandum, lege licet stabilitum, quem ipsi vel rationi vel revelationi haud confentaneum cenfent. 108 Non eft libertati Christianæ alienum ut in rebus indifferentibus ad cultum Dei spectantibus ecclefia auctoritatem habeat. 109 In fidei controverfiis nulla datur ecclefiæ auctoritas quæ jus tollit privati judicii. HO Chriftianorum hominum qui se ad civitatis fuæ religionem conformare nolint, jus nullum violatur fi e muneribus civilibus lege lata excludantur. 111 Indulgentia Pontificiis nuper conceffa nec rationi, nec sacris literis, nec reipublicæ faluti repugnat. 112 Vis externa non eft hominibus adhibenda propter religionem quam profitentur. 113 Unaquæque ecclefia jure poftulare poteft, ut ii quibus publice docendi munus committat, religionis Chriftianæ inftitutionibus, ejus auctoritate comprobatis, affentiant. 114 Et rationi et sacris Scripturis confentaneum est ut homines ecclefiaftici potestati civili fubjiciantur. 115 Non eft Christianis interdictum, ut quavis de causa fidem fuam ullo jurejurando ne aftringant. 116 Nulla in civilibus hominum officiis mutatio est facta per Chrifti religionem. 117 Non eft a Christi religione alienum civili auctoritate recipi ac sta biliri. 118 Christiana religio incrementa fua in primis ecclefiæ fæculis non debuit caufis, ut vocantur, fecundis, fed partim internæ fuæ excellentiæ, partım auctoris sui potestati divinæ. 119 Perfpicuitas facrorum librorum non efficit ut supervacaneum fit ho mines ad religionem Chrifti instituere. 120 Miniftris ecclefiæ debetur aliquod ftipendium. 121 Forma regiminis in ecclefia Anglicana constituti, et verbo Dei et ecclefiæ primitivæ usu sancitur. 122 Ecclefiaftici 122 Ecclefiaftici regiminis in Anglia et in Scotia constituti, neutra forma, aut juri hominum naturali aut verbo Dei repugnat. 123 A Chrifti et Apoftolorum institutione patet, ordinem fuisse Epifco patus a Presbyteriatu diverfum, eoque superiorem. 124 Statæ precum formulæ funt maxime conformes sacris Scripturis et ecclefiæ primitivæ praxi. 125 Liturgiæ in diverfis ecclefiis diversæ, modo sacris literis haud adversentur, non funt improbandæ. 126 Precatio Dominica eft formula quam omnes Christi difcipuli in Deo precando adhibere debent. 127 Preces et publicæ et privatæ tantum in nomine Christi sunt peragendæ. 128 Creaturam cultu religiofo profequi non licet. 129 E Stephani martyris moribundi precibus patet Jefum Christum effe, Deum. 130 Chriftus fummo cultu, quem Deo Patri reddimus, colendus eft. 131 Christus quà Mediator novi fœderis eft adæquatum objectum cul tus religiofi. 132 Fidei in tres perfonas ejufdem substantiæ, potentiæ, et æternitatis, Patrem, Filium, et Spiritum Sanctum, unius Dei cultus non repugnat. 133 Myfteria revelationis non oftendunt eam non effe a Deo traditam. 134 Deo indignum non fuit ut inftituta positiva in religione traderet. 135 Pofitiva religionis præcepta non minus obligant quam moralia. 136 Duo tantum novi fœderis facramenta inftituit Chriftus. 137 Confirmatio, pœnitentia, ordo, matrimonium, et extrema unctio pro facramentis Evangelicis non funt habenda. 138 Cœna Dominica Epuli facrificalis rationem non habet. 139 Nullum in miffa fit facrificium quo peccata viventium ac mortuo rum expiantur. 140 Animus Chriftianus neceffario præcedit dignam Euchariftiæ per ceptionem. 141 Euchariftia usque ad secundum Chrifti adventum ab ejus difcipulis celebrari debet. 142 Calix Laicis non eft denegandus. 143 Doctrina pontificiorum de transubstantiatione nec rationi, nec fenfuum teftimonio, nec facris Scripturis confentaneum eft. 144 Transubstantiatio non eft æque credibilis ac Trinitas perfonarum in una effentia. 145 Leges Anglicanæ quæ vetant munera reipublicæ cuiquam deferri qui nolit Euchariftiam percipere juxta ecclefiæ Anglicanæ præfcriptum Euchariftiæ religionem non polluunt. 146 Recte in ecclefia Anglicana sancitur ne quis nisi flexis genubus cœnam Domini capiat. 147 Religio Chriftiana poftulat ut qui eam fufcipiant aqua bapti zentur. 148 Baptifmus parvulorum omnino in ecclesia retinendus est, ut qui cum Chrifti inftitutione optime conveniat. 149 Lex Chrifti non poftulat ut omnes qui baptizentur in aquam im mergantur. 150 Aquæ 150 Aquæ aspersio seu affusio in baptifmate administrando non irritum reddit facramentum. 151 Omne peccatum quod Christiani post baptifmum committant, si pænitendo corrigatur, eos a falute non excludit. 152 Sabbatum erat, ante legem per Mosem traditam, a Deo confti tutum. 153 Præcepta Mofaica de modo observandi Sabbatum Chriftianos non obligant. 154 Sabbatum ab ultimo die septimanæ recte est inter Christianos ad primum tranflatum. 155 Ad diem Dominicum religiose observandum cuncti Christiani te nentur. 156 Doctrina absolutæ prædestinationis cum divinis pugnat attributis. 157 Doctrina prædestinationis et electionis ad futurum aut miseriæ aut felicitatis statum ex facra Scriptura colligi nequit. 158 Prædeftinatio Paulina tota spectat ad Gentium vocationem. 159 In libris novi fœderis nihil de prædeftinatione traditur quod diligentiam hominum in officiis præstandis jure imminuat. 160 Sacræ Scripturæ nullibi docent eos qui de Christo nunquam audi verunt non poffe falutem æternam confequi. 161 Salus noftra in fide in Chriftum redemptorem confiftit. 162 Doctrina ecclefiæ pontificiæ de purgatorio nullis vel facræ Scriptu ræ vel rationis nititur fundamentis. 163 Sanctorum et Angelorum cultus et invocatio apud pontificios eft idololatria. 164 Ipfe jejunandi actus per se et sua natura vim et rationem religionis non habet. 165 Confeffio privata facerdoti facta non eft ad falutem neceffaria. 166 Plebi et indoctis facrorum librorum lectio non est interdicenda. 167 Nec Petrus nec Pontifex Romanus conftitutus fuit a Chrifto totius ecclefiæ monarcha. 168 In facris libris continentur omnia quæ funt ad falutem neceffaria. 169 Sacra Scriptura est unica Chriftianæ fidei norma. 170 Nullus eft in ecclesia judex infallibilis controverfiarum. 171 Characteres hominis peccati in pofteriore Paulina ad Theffalonicenses epiftola expressi Pontifici Romano apprime conveniunt. 172 Pars historica Novi Teftamenti quæ continet eventus divinam opem non expofcentes jure fidem noftram vindicat. 173 Datur status medius inter mortem et resurrectionem. 174 Non datur status medius inter mortem et refurrectionem. 175 Nec felicitas beatorum perfecta nec miseria impiorum extrema erit ante refurrectionem et generale judicium. 176 Jobi de vindice suo videndo fiducia ad spem vitæ futuræ referenda eft, 177 Refurrectio Christi probatur testibus fide dignis. 178 Refurrectio mortuorum patet ex parabola Divitis ac Lazari. 179 Anima a corpore foluta in statu separato manet ad refurrectionem. 180 Refurrectio quæ patefacta et promissa est in Evangelio est refurrectio corporis. 181 Æterna felicitas non patet nisi ex revelatione. 182 Pœna 182 Pœnæ improborum erunt æternæ. 183 Beatos in ftatu gloriæ se mutuo agnituros esse, nec ratione nec facris Scripturis refragatur. 184 Ex Evangeliftarum et Apoftolorum fcriptis minime patet qui in hiftoriolis fuis fervari dicuntur eos ideo vitam æternam confecuturos. 185 Chriftus vera dæmonia ejecit. 186 Oraculorum refponfa antiquitus reddita non a facerdotum præstigiis aut humano quolibet artificio, sed a dæmonum quos Deus Ethnicos illudere passus eft malignitate. 187 Diaconi non ad civile tantum, fed ad sacrum etiam munus initio funt conftituti. 188 Bona Chriftianorum non funt omnibus communia. 189 Nec peccavit Chriftus, nec peccare potuit. 190 Non neceffitate quadam impulfus, fed confilio fuo obsecutus Judas, Chriftum in pontificum manus tradidit. 191 Particularis providentiæ doctrina cum ratione et sacris Scripturis confonat. 192 Præcepta de charitate inimicorum quæ in sacris libris traduntur, naturæ hominum apte conveniunt. 193 Licet fub novo fædere Chriftianis fanguine vesci. 194 Epistola ad Hebræos a Paulo scripta eft. 195 Mons Ebal fuit, in quo Ifraelitæ a Deo jussi funt aram extruere poftquam Jordanem tranfiiffent. 196 Judæi recte recufarunt ne Samaritani templum Dei secum ædifi carent. 197 Apoftoli omnes intellexerunt linguas Sancti Spiritus aflatu. 198 Chrifti bene merita afficiunt pænitentes et probos, non impæniten tes et reprobos. 199 Præcepta Evangelii quæ ad mores spectant tendunt ad humanam felicitatem promovendam. 200 Chriftus in mundum venit ut homines non folum doceret, sed redi meret. These Questions may be fufficient to give the Reader fome notion of the Subjects which have of late engaged the attention of the Difputants in the Divinity Schools at Cambridge. I will afford him an opportunity of contrafting our labours with those of our Predeceffors, without taking upon me to determine whether we shall derive credit or dishonour from the comparison. If he should think that we have in some instances a more enlarged view of the Christian system, and more liberal notions concerning the manner in which diffentients from our particular mode of faith and worship ought to be treated than they had, I will take the liberty to say, that there is room for improvement in both these points. In 1634 were published at Cambridge Determinationes Questionum quarundam Theologicarum, in Academia Canta- Bishop of Salisbury, and formerly Lady Margaret's Profeffor of Divinity. I C INDEX QUÆSTIONUM. QUEST. ONCUPISCENTIA in renatis eft peccatum. 2. Papistarum preces pro defunctis funt inanes. 3 Verè credentes certi esse possunt de sua salute. 4 Nulla eft temporalis Papæ potestas fuper reges in ordine ad bonum spirituale. 5 Infallibilis determinatio fidei non eft annexa cathedræ Papali. 6 Cæca Jefuitarum obedientia est illicita. 7 Non licet Proteftanti salva confcientia misslæ interesse. 8 Opera pœnalia non funt divinæ juftitiæ fatisfactoria. 9 Non datur liberum arbitrium in non renatis, ad bonum spirituale. 10 Opera renatorum labe peccati funt inquinata. II Civilis jurifdictio jure conceditur perfonis ecclefiafticis. 12 Renuente magiftratu, non moliri. tuis. licet populo reformationem ecclefiæ 13 Missa pontificia non est sacrificium propitiatorium pro vivis et mor- 14 Antiqui Patres non meruerunt Chrifti incarnationem, nec aliquas ejus circumftantias. 15 Tota potestas facerdotum est spiritualis. 16 Pronitas ad malum non fuit ex principiis integræ naturæ. 17 Jesuitici pontificii non poffunt effe boni subditi. 18 Cultus religiofus creaturæ eft idololatria. 19 Rex in regno suo est minor folo Deo. 20 Ecclefia Anglicana justissime obligat ad ceremonias. 21 Ecclefia Romana eft apoftatica. 22 Decretum non tollit libertatem. 23 Sacramenta non conferunt gratiam ex opere operato. 24 In essentia divina nec aliud nec accidens. 25 Præfcientia divina non erat caufa lapfus humani. 26 Subjectum divinæ prædestinationis eft homo lapfus. 27 Papistæ tenentur interesse sacris Proteftantium. 28 Papæ jurisdictio non est univerfalis. 29 Fides implicita non est salutifera. 30 Dominium temporale non fundatur in gratia. 32 Confilia quæ vocantur Evangelica, habent quandoque vim præ- cepti. 33 Remiffa |