Vidit Abantiades: nisi quod levis aura capillos Moverat; et trepido manabant lumina fletu; Marmoreum ratus esset opus. Trahit inscius ignes; Et stupet: et visæ correptus imagine formæ, Pene suas quatere est oblitus in aëre pennas. Ut stetit, O, dixit, non istis digna catenis; Sed quibus inter se cupidi jungantur amantes; Pande requirenti nomen terræque tuumque, Et cur vincla geras. Primo silet illa: nec audet Apellare virum virgo: manibusque modestos Celâsset vultus; si non religata fuisset. Lumina, quod potuit, lacrymis implevit obortis. Sæpius instanti, sua ne delicta fateri
Nolle videretur, nomen terræque suumque, Quantaque maternæ fuerit fiducia formæ, Indicat. Et, nondum memoratis omnibus, unda Insonuit: veniensque immenso bellua ponto Eminet; et latum sub pectore possidet æquor. Conclamat virgo: genitor lugubris, et amens Mater adest; ambo miseri, sed justius illa. Nec secum auxilium, sed dignos tempore fletus, Plangoremque ferunt; vinctoque in corpore adhærent. Cum sic hospes ait: Lacrymarum longa manere Tempora vos poterunt: ad opem brevis hora ferendam
Hanc ego si peterem Perseus Jove natus, et illa Quam clausam implevit fœcundo Jupiter auro, Gorgonis anguicoma Perseus superator, et alis Ethereas ausus jactatis ire per auras;
Præferrer cunctis certe gener. Addere tantis Dotibus et meritum (faveant modo numina) tento. Ut mea sit, servata mea virtute, paciscor. Accipiunt legem, (quis enim dubitaret?) et orant, Promittuntque super regnum dotale, parentes. Ecce! velut navis præfixo concita rostro
Sulcat aquas, juvenum sudantibus acta lacertis; Sic fera dimotis impulsu pectoris undis
Tantum aberat scopulis, quantum Balearica torto Funda potest plumbo medii transmittere cœli: Cum subito juvenis pedibus tellure repulsa Arduus in nubes abiit. Ut in æquore summo Umbra viri visa est, visam fera sævit in umbram. Utque Jovis præpes, vacuo cum vidit in arvo Præbentem Phobo liventia terga draconem, Occupat aversum: neu sæva retorqueat ora, Squamigeris avidos figit cervicibus ungues: Sic celeri fissum præceps per inane volatu Terga feræ pressit; dextroque frementis in armo Inachides ferrum curvo tenus abdidit hamo. Vulnere læsa gravi, modo se sublimis in auras Attollit: modo subdit aquis: modo more ferocis Versat apri, quem turba canum circumsona terret. Ille avidos morsus velocibus effugit alis:
Quaque patent, nunc terga cavis super obsita conchis, Nunc laterum costas, nunc qua tenuissima cauda Desinit in piscem, falcato verberat ense. Bellua punicco mistos cum sanguine fluctus Ore vomit: maduêre graves aspergine pennæ. Nec bibulis ultra Perseus talaribus ausus Credere, conspexit scopulum: qui vertice summo Stantibus exstat aquis; operitur ab æquore moto. Nixus eo, rupisque tenens juga prima sinistra Ter quater exegit repetita per ilia ferrum. Littora cum plausu clamor superasque Deorum Implevêre domus. Gaudent, generumque salutant, Auxiliumque, domus servatoremque fatentur Cassiope, Cepheusque pater. Resoluta catenis Incedit virgo, pretiumque et causa laboris. Ipse manus hausta victrices abluit unda: Anguiferumque caput dura ne lædat arena,
Mollit humum foliis: natasque sub æquore virgas Sternit, et imponit Phorcynidos ora Medusa. Virga recens, bibulaque etiamnum viva medulla Vim rapuit monstri, tactuque induruit hujus: Percepitque novum ramis et fronde rigorem. At pelagi Nymphæ factum mirabile tentant Pluribus in virgis, et idem contingere gaudent: Seminaque ex illis iterant jactata per undas. Nunc quoque curaliis eadem natura remansit, Duritiem tacto capiant ut ab aëre; quodque Vimen in æquore erat, fiat super æquora saxum.
Medusa Crines in Serpentes. FAB. XVII.
Dîs tribus ille focos totidem de cespite ponit: Lævum Mercurio; dextrum tibi, bellica virgo; Ara Jovis media est: mactatur vacca Minervæ; Alipedi vitulus; taurus tibi, summe Deorum. Protinus Andromedan et tanti præmia facti Indotata rapit. Tædas Hymenæus Amorque Præcutiunt: largis satiantur odoribus ignes: Sertaque dependent tectis: lotiquë, lyræque, Tibiaque, et cantus, animi felicia læti Argumenta, sonant. Reseratis aurea valvis Atria tota patent, pulchroque instructa paratu, [Cepheni proceres ineunt convivia Regis.] Postquam epulis functi, generosi munere Bacchi Diffudêre animos: cultusque habitusque locorum Quærit Abantiades; quærenti protinus unus [Narrat Lyncides, moresque, habitusque virorum Quæ simul edocuit, Nunc, O fortissime, dixit, Fare precor, Perseu, quanta virtute, quibusque Artibus abstuleris crinita draconibus ora.
Narrat Abantiades, gelido sub Atlante jacentem Esse locum, solidæ tutum munimine molis:
Cujus in introitu geminas habitâsse sorores Phorcydas, unius partitas luminis usum: Id se solerti furtim, dum traditur, astu Supposita cepisse manu: perque abdita longe, Deviaque, et silvis horrentia saxa fragosis Gorgoneas tetigisse domos: passimque per agros, Perque vias vidisse hominum simulacra ferarumque, In silicem ex ipsis visa conversa Medusa: Se tamen horrendæ, clypei, quod læva gerebat, Ere repercusso formam adspexisse Medusa: Dumque gravis somnus colubrasque ipsamque tenebat, Eripuisse caput collo: pennisque fugacem Pegason, et fratrem matris de sanguine natos. Addidit et long non falsa pericula cursus: Quæ freta, quas terras sub se vidisset ab alto: Et quæ jactatis tetigisset sidera pennis. Ante exspectatum tacuit tamen. Excipit unus E numero procerum, quærens, cur sola sororum Gesserit alternis immistos crinibus angues.
Hospes ait, Quoniam scitaris digna relatu, Accipe quæsiti causam. Clarissima forma, Multorumque fuit spes invidiosa procorum Illa; nec in tota conspectior ulla capillis Pars fuit. Inveni, qui se vidisse referrent. Hanc pelagi rector templo vitiâsse Minervæ Dicitur. Aversa est, et castos ægide vultus Nata Jovis texit: neve hoc impune fuisset, Gorgoneum turpes crinem mutavit in hydros. Nunc quoque, ut attonitos formidine terreat hostes, Pectore in adverso, quos fecit, sustinet angues,
Caput Gorgonis Homines in Saxa convertens. FAB. I.
ea Cephenûm medio Danaeïus heros Agmine commemorat; fremitu regalia turbæ Atria complentur: nec conjugialia festa
Qui canat, est clamor; sed qui fera nunciet arma. Inque repentinos convivia versa tumultus Assimilare freto possis; quod sæva quietum Ventorum rabies motis exasperat undis. Primus in his Phineus, belli temerarius auctor, Fraxineam quatiens æratæ cuspidis hastam; En, ait, en adsum præreptæ conjugis ultor. Nec mihi te pennæ, nec falsum versus in aurum Jupiter, eripient. Conanti mittere Cepheus, Quid facis? exclamat; quæ te, germane, furentem Mens agit in facinus? meritisne hæc gratia tantis Redditur? hac vitam servatæ dote rependis? Quam tibi non Perseus, verùm si quæris, ademit, Sed grave Nereïdum numen, sed corniger Ammon, Sed quæ visceribus veniebat béllua ponti Exsaturanda meis. Illo tibi tempore rapta est, Quo peritura fuit. Nisi si, crudelis, id ipsum Exigis, ut pereat: luctuque levabere nostro.
Scilicet haud satis est, quod, te spectante, revincta est; Et nullam quod opem patruus sponsusve tulisti: Insuper a quoquam quod sit servata dolebis: Præmiaque eripies? quæ si tibi magna videntur;
« السابقةمتابعة » |