Perque patrem soceri cernentem cuncta futuri, Eventusque suos, per tanta pericula jurat. Creditus, accepit cantatas protinus herbas. Edidicitque usum; lætusque in castra recessit. Postera depulerat stellas Aurora micantes: Conveniunt populi sacrum Mavortis in arvum; Consistuntque jugis. Medio rex ipse resedit Agmine purpureus, sceptroque insignis eburno. Ecce adamanteis Vulcanum naribus efflant Æripides tauri: tactæque vaporibus herbæ Ardent. Utque solent pleni resonare camini, Aut ubi terrena silices fornace soluti Concipiunt ignem liquidarum aspergine aquarum: Pectora sic intus clausas volventia flammas, Gutturaque usta sonant. Tamen illis Æsone natus Obvius it: vertêre truces venientis ad ora Terribiles vultus, præfixaque cornua ferro; Pulvereumque solum pede pulsavêre bisulco; Fumificisque locum mugitibus implevêre. Diriguêre metu Minyæ: subit ille; nec ignes Sentit anhelatos; (tantum medicamina possunt,) Pendulaque audaci mulcet palearia dextra: Suppositosque jugo pondus grave cogit aratri Ducere, et insuetum ferro proscindere campum. Mirantur Colchi: Minyæ clamoribus implent, Adjiciuntque animos. Galea tum sumit aëna Vipereos dentes, et aratos spargit in agros. Semina mollit humus valido prætincta veneno; Et crescunt, fiuntque sati nova corpora dentes. Utque hominis speciem materna sumit in alvo; Perque suos intus numeros componitur infans; Nec nisi maturus communes exit in auras; Sic ubi visceribus gravidæ telluris imago Effecta est hominis, fœto consurgit in arvo: Quodque magis mirum, simul edita concutit arma.
Quos ubi viderunt præacutæ cuspidis hastas In caput Æmonii juvenis torquere parantes; Demisere metu vultumque animumque Pelasgi. Ipsa quoque extimuit, quæ tutum fecerat illum: Utque peti juvenem tot vidit ab hostibus unum, Palluit; et subito sine sanguine frigida sedit. Neve parum valeant a se data gramina, carmen Auxiliare canit; secretasque advocat artes. Ille, gravem medios silicem jaculatus in hostes, A se depulsum Martem convertit in ipsos. Terrigenæ pereunt per mutua vulnera fratres; Civilique cadunt acie. Gratantur Achivi: Victoremque tenent; avidisque amplexibus hærent, Tu quoque victorem complecti, barbara, velles; [Obstitit incepto pudor: et complexa fuisses;] Sed te, ne faceres, tenuit reverentia famæ. Quod licet, affectu tacito lætaris: agisque Carminibus grates, et Dîs auctoribus horum. Pervigilem superest herbis sopire draconem; Qui crista linguisque tribus præsignis, et uncis Dentibus horrendus, custos erat arietis aurei. Hunc postquam sparsit Lethæi gramine succi: Verbaque ter dixit placidos facientia somnos, Quæ mare turbatum, quæ concita flumina sistant; Somnus in ignotos oculos subrepit: et auro Heros Esonius potitur: spolioque superbus, Muneris auctorem secum, spolia altera, portans, Victor Iolciacos tetigit cum conjuge portus,
Ceyx et Halcyone in Halcyones. FAB. X.
INTEREA fratrisque sui, fratremque secutis Anxia prodigiis turbatus pectora Ceyx.
Consulat ut sacras, hominum oblectamina, sortes, Ad Clarium parat ire Deum: nam templa profanus Invia cum Phlegyis faciebat Delphica Phorbas. Consilii tamen ante sui, fidissima, certam Te facit, Halcyone. Cui protinus intima frigus Ossa receperunt; buxoque simillimus ora Pallor obit; lacrymisque genæ maduêre profusis. Ter conata loqui, ter fletibus ora rigavit: Singultuque pias interrumpente querelas. Quæ mea culpa tuam, dixit, carissime, mentem Vertit? ubi est, quæ cura mei prius esse solebat? Jam potes Halcyone securus abesse relicta? Jam via longa placet? Jam sum tibi carior absens? At (puto) per terras iter est, tantumque dolebo; Non etiam metuam, curæque timore carebunt. Equora me terrent, et ponti tristis imago. Et laceras nuper tabulas in littore vidi; Et sæpe in tumulis sine corpore nomina legi. Neve tuum fallax animum fiducia tangat; Quod socer Hippotades tibi sit; qui carcere fortes Contineat ventos, et, cum velit, æquora placet. Cum semel emissi tenuerunt æquora venti,
Nil illis vetitum est; incommendataque tellus Omnis, et omne fretum. Cœli quoque nubila vexant; Excutiuntque feris rutilos concursibus ignes.
Quo magis hos novi, (nam novi, et sæpe paterna Parva domo vidi,) magis hoc reor esse timendos. Quod tua si flecti precibus sententia nullis, Care, potest, conjux; nimiumque es certus eundi; Me quoque tolle simul. Certe jactabimur una: Nec, nisi quæ patiar, metuam: pariterque feremus Quicquid erit: pariter super æquora lata feremur. Talibus Æolidos dictis lacrymisque movetur Sidereus conjux: neque enim minor ignis in ipso est. Sed neque propositos pelagi dimittere cursus, Nec vult Halcyonen in partem adhibere periclî: Multaque respondit timidum solantia pectus. Nec tamen idcirco causam probat. Addidit illis Hoc quoque lenimen, quo solo flexit amantem: Longa quidem nobis omnis mora: sed tibi juro Per patrios ignes (si me modo fata remittent) Ante reversurum, quam Luna bis impleat orbem, His ubi promissis spes est admota recursus; Protinus eductam navalibus æquore tingi, Aptarique suis pinum jubet armamentis. Qua rursus visa, veluti præsaga futuri, Horruit Halcyone: lacrymasque emisit obortas: Amplexusque dedit: tristique miserrima tandem Ore, Vale, dixit: collapsaque corpore tota est. Ast juvenes, quærente moras Ceyce, reducunt Ordinibus geminis ad fortia pectora remos: Equalique ictu scindunt freta. Sustulit illa Humentes oculos; stantemque in puppe recurva, Concussaque manu dantem sibi signa maritum Prima videt; redditque notas. Ubi terra recessit Longius, atque oculi nequeunt cognoscere vultus;
Dum licet, insequitur fugientem lumine pinum. Hæc quoque ut haud poterat spatio submota videri; Vela tamen spectat summo fluitantia malo.
Ut nec vela videt; vacuum petit anxia lectum: Seque toro ponit. Renovat lectusque locusque Halcyones lacrymas: et quæ pars, "admonet, absit. Portubus exierant; et moverat aura rudentes; Obvertit lateri pendentes navita remos: Cornuaque in summa locat arbore; totaque malo Carbasa deducit; venientesque excipit auras. Aut minus, aut certe medium non amplius æquor Puppe secabatur; longeque erat utraque tellus; Cum mare sub noctem tumidis albescere cœpit Fluctibus; et præceps spirare valentius Eurus. Ardua, jamdudum, demittite cornua, rector Clamat; et antennis totum subnectite velum. Hic jubet; impediunt adversæ jussa procellæ; Nec sinit audit vocem fragor æquoris ullam. Sponte tamen properant alii subducere remos; Pars munire latus; pars ventis vela negare. Egerit hic fluctus; æquorque refundit in æquor; Hic rapit antennas. Quæ dum sine lege geruntur; Aspera crescit hyems; omnique e parte feroces Bella gerunt venti; fretaque indignantia miscent. Ipse pavet; nec se, qui sit status, ipse fatetur Scire ratis rector: nec quid jubeatve, vetetve: Tanta mali moles, totaque potentior arte est. Quippe sonant clamore viri, stridore rudentes, Undarum incursu gravis unda, tonitribus æther. Fluctibus erigitur, cœlumque æquare videtur Pontus; et inductas aspergine tangere nubes. Et modo, cum fulvas ex imo verrit arenas, Concolor est illis; Stygia modo nigrior unda: Sternitur interdum; spumisque sonantibus albet. Ipsa quoque his agitur vicibus Trachinia puppis:
« السابقةمتابعة » |