122 Ecclefiaftici regiminis in Anglia et in Scotia conftituti, neutra for ma, aut juri hominum naturali aut verbo Dei repugnat. 123 A Chrifti et Apoftolorum inftitutione patet, ordinem fuiffe Epifcopatus a Prefbyteriatu diverfum, eoque fuperiorem. 124 Statæ precum formulæ funt maxime conformes facris Scripturis et ecclefiæ primitivæ praxi. 125 Liturgia in diverfis ecclefiis diverfæ, modo facris literis haud adverfentur, non funt improbandæ. 1 126 Precatio Dominica eft formula quam omnes Chrifti difcipuli in Deo precando adhibere debent. 127 Preces et publicæ et privatæ tantum in nomine Chrifti funt peragendæ. 128 Creaturam cultu religiofo profequi non licet. 129 E Stephani martyris moribundi precibus patet Jefum Chriftum effe Deum. 130 Chriftus fummo cultu, quem Deo Patri reddimus, colendus eft. 13r Chriftus quà Mediator novi fœderis eft adæquatum objectum cultus religiofi. 132 Fidei in tres perfonas ejufdem fubftantiæ, potentiæ, et æternitatis, Patrem, Filium, et Spiritum Sanétum, unius Dei cultus non repugnat. 133 Myfteria revelationis non oftendunt eam non effe a Deo traditam. 134 Deo indignum non fuit ut inftituta pofitiva in religione traderet. 135 Pofitiva religionis præcepta non minus obligant quam moralia. 136 Duo tantum novi fœderis facramenta inftituit Chriftus. 137 Confirmatio, poenitentia, ordo, matrimonium, et extrema unctio pro facramentis Evangelicis non funt habenda. 138 Coena Dominica Epuli facrificalis rationem non habet. 139 Nullum in mifla fit facrificium quo peccata viventium ac mortuorum expiantur. 140 Animus Chriftianus neceffario præcedit dignam Euchariftiæ per ceptionem. 141 Euchariftia ufque ad fecundum Chrifti adventum ab ejus difcipulis celebrari debet. 142 Calix Laicis non eft denegandus. 143 Doctrina pontificiorum de tranfubftantiatione nec rationi, nec fenfuum teftimonio, nec facris Scripturis confentaneum eft. 144 Tranfubftantiatio non eft æque credibilis ac Trinitas perfonarum in una effentia. 145 Leges Anglicanæ quæ vetant munera reipublicæ cuiquam deferri qui nolit Euchariftiam percipere juxta ecclefiæ Anglicanæ præfcriptum Euchariftiæ religionem non polluunt. 146 Recte in ecclefia Anglicana fancitur ne quis nifi flexis genubus cœnam Domini capiat. 147 Religio Chriftiana poftulat ut qui eam fufcipiant aqua bapti zentur. 148 Baptifmus parvulorum omnino in ecclefia retinendus eft, ut qui cum Chrifti i ftitutione optime conveniat. 149 Lex Chrifti non poftulat ut omnes qui baptizentur in aquam immergantur. 150 Aquæ 150 Aquæ afperfio feu affufio in baptifmate adminiftrando non irritum reddit facramentum. 151 Omne peccatum quod Chriftiani poft baptifmum committant, fi pœnitendo corrigatur, eos a falute non excludit. 152 Sabbatum erat, ante legem per Mofem traditam, a Deo confti tutum. 153 Præcepta Mosaica de modo obfervandi Sabbatum Chriftianos non obligant. 154 Sabbatum ab ultimo die feptimanæ recte eft inter Chriftianos ad primum tranflatum. 155 Ad diem Dominicum religiofe obfervandum cuncti Chriftiani te nentur. 156 Doctrina abfolutæ prædeftinationis cum divinis pugnat attributis. 157 Doctrina prædeftinationis et electionis ad futurum aut miferiæ aut felicitatis ftatum ex facra Scriptura colligi nequit. 158 Prædeftinatio Paulina tota spectat ad Gentium vocationem. 159 In libris novi foederis nihil de prædeftinatione traditur quod diligentiam hominum in officiis præftandis jure imminuat. 160 Sacræ Scripturæ nullibi docent eos qui de Chrifto nunquam audiverunt non poffe falutem æternam confequi. 161 Salus noftra in fide in Chriftum redemptorem confiftit. 162 Doctrina ecclefiæ pontificia de purgatorio nullis vel facræ Scripturæ vel rationis nititur fundamentis. 163 Sanctorum et Angelorum cultus et invocatio apud pontificios eft idololatria. 164 Ipfe jejunandi actus per fe et fua natura vim et rationem religionis non habet. 165 Confeffio privata facerdoti facta non eft ad falutem neceffaria. 166 Plebi et indoctis facrorum librorum lectio non eft interdicenda. 167 Nec Petrus nec Pontifex Romanus conftitutus fuit a Chrifto totius ecclefiæ monarcha. 168 In facris libris continentur omnia quæ funt ad falutem neceffaria. 169 Sacra Scriptura eft unica Chriftianæ fidei norma. 170 Nullus eft in ecclefia judex infallibilis controverfiarum, 171 Characteres hominis peccati in pofteriore Paulina ad Theffalonicenfes epiftola expreffi Pontifici Romano apprime conveniunt. 172 Pars hiftorica Novi Teftamenti quæ continet eventus divinam opem non expofcentes jure fidem noftram vindicat. 173 Datur ftatus medius inter mortem et refurrectionem. 174 Non datur ftatus medius inter mortem et refurrectionem. 175 Nec felicitas beatorum perfecta nec miferia impiorum extrema erit ante refurrectionem et generale judicium, 176 Jobi de vindice fuo videndo fiducia ad fpem vitæ futuræ referenda eft. 177 Refurrectio Chrifti probatur teftibus fide dignis. 178 Refurrectio mortuorum patet ex parabola Divitis ac Lazari. 179 Anima a corpore foluta in ftatu feparato manet ad refurrectionem. 180 Refurrectio quæ patefacta et promiffa eft in Evangelio eft refurrectio corporis. 181 Eterna felicitas non patet nifi ex revelatione. 182 Pœnæ improborum erunt æternæ. 183 Beatos in ftatu gloriæ se mutuo agnituros esse, nec ratione nec facris Scripturis refragatur. 184 Ex Evangeliftarum et Apoftolorum fcriptis minime patet qui in hiftoriolis fuis fervari dicuntur eos ideo vitam æternam confe cuturos. 185 Chriftus vera dæmonia ejecit. 186 Oraculcrum responsa antiquitus reddita non a facerdotum præstigiis aut humano quolibet artificio, sed a dæmonum quos Deus Ethnicos illudere passus eft malignitate. 187 Diaconi non ad civile tantum, fed ad facrum etiam munus initio funt conftituti. 188 Bona Chriftianorum non funt omnibus communia. 189 Nec peccavit Chriftus, nec peccare potuit. Igo Non neceffitate quadam impulfus, fed confilio suo obsecutus Judas, Chriftum in pontificum manus tradidit. 191 Particularis providentiæ doctrina cum ratione et sacris Scripturis confonat. 192 Præcepta de charitate inimicorum quæ in facris libris traduntur, naturæ hominum apte conveniunt. 193 Licet fub novo fædere Christianis sanguine vesci. 195 Mons Ebal fuit, in quo Ifraelitæ a Deo jussi sunt aram extruere poftquam Jordanem tranfiiffent. 196 Judæi recte recufarunt ne Samaritani templum Dei secum ædifi carent. 197 Apoftoli omnes intellexerunt linguas Sancti Spiritus afflatu. tes et reprobos. 199 Præcepta Evangelii quæ ad mores spectant tendunt ad humanam felicitatem promovendam. 200 Chriftus in mundum venit ut homines non folum doceret, sed redi meret. These Questions may be fufficient to give the Reader some notion of the Subjects which have of late engaged the attention of the Difputants in the Divinity Schools at Cambridge. I will afford him an opportunity of contrasting our labours with those of our Predeceffors, without taking upon me to determine whether we shall derive credit or dishonour from the comparifon. If he should think that we have in some instances a more enlarged view of the Chriftian system, and more liberal notions concerning the manner in which diffentients from our particular mode of faith and worship ought to be treated than they had, I will take the liberty to fay, that there is room for improvement in both these points. In 1634 were published at Cambridge- Determinationes Quæftionum quarundam Theologicarum, in Academia Canta- INDEX QUESTIONUM. QUEST. ONCUPISCENTIA in renatis eft peccatum. CON 3 Verè credentes certi effe poffunt de fua falute. 4 Nulla eft temporalis Papæ poteftas fuper reges in ordine ad bonum Infallibilis determinatio fidei non eft annexa cathedræ Papali. 7 Non licet Proteftanti falva confcientia miffæ intereffe. 8 Opera pœnalia non funt divinæ juftitiæ fatisfactoria. 9 Non datur liberum arbitrium in non renatis, ad bonum fpirituale. II Civilis jurifdictio jure conceditur perfonis ecclefiafticis. 12 Renuente magiftratu, non licet populo reformationem ecclefiæ 13 Miffa pontificia non eft facrificium propitiatorium pro vivis et mor- 14 Antiqui Patres non meruerunt Chrifti incarnationem, nec aliquas 15 Tota poteftas facerdotum eft fpiritualis. 16 Pronitas ad malum non fluit ex principiis integræ naturæ. 17 Jefuitici pontificii non poffunt effe boni fubditi. 18 Cultus religiofus creaturæ eft idololatria. 19 Rex in regno fuo eft minor folo Deo. 20 Ecclefia Anglicana juftiffime obligat ad ceremonias. 22 Decretum non tollit libertatem. 23 Sacramenta non conferunt gratiam ex opere operato. 25 Præfcientia divina non erat caufa lapfus humani. 29 Fides implicita non eft falutifera. 30 Dominium temporale non fundatur in gratia. 32 Confilia quæ vocantur Evangelica, habent quandoque vim præ- cepti. 33 Remiffa 33 Remissa culpa remittitur pæna. 34 Nemo poteft de congruo mereri primam gratiam divinam. 35 Ecclefia invifibilis non est Idea Platonica. 36 Christi victima sola vere expiatoria. 37 Fides juftificans eft fiducia in Chriftum mediatorem. 38 Fides justificans non poteft a charitate disjungi. 39 Laici non funt arcendi a lectione Scripturarum. 40 Superbia fuit primum peccatum Angelorum. 41 Publica Religionis exercitia funt lingua vulgari peragenda. 42 Diverfitas graduum in miniftris Evangelicis, verbo Dei non re pugnat. 43 Cœlibatus non eft neceffario facris ordinibus annexus. 44 Sancti non funt invocandi. 45 Ignorantia non excufat peccatum. 46 Sancta ecclefia Catholica quam credimus, ex folis constat electis. 47 Nec Petrus nec Pontifex Romanus conftitutus fuit a Chrifto ecclefiæ totius monarcha. 48 Cenfura ecclesiastica non tollit vincula officiorum. 49 Non datur omnibus auxilium fufficiens ad falutem. 50 Ecclefia Romana injuste calicem Laicis ademit. Doctor TUCKNEY was elected Regius Professor of Divinity in the University of Cambridge in 1655; his Præleftiones Theologica, necnon Determinationes Questionum variarum infignium in Scholis Academicis Cantabrigienfibus habite were published at Amsterdam in 1679. QUÆSTIONES DETERMINATE. M AGISTRATUM gerere non repugnat Christi institutis. vinarum proprietatum particeps. 3 Religio non eft vi et armis propaganda. 4 Infallibilitas nulli competit creaturæ. 5 Electio est prorfus gratuita. 6 Omne peccatum est sua natura mortale. 7 Ad minifterium ecclefiæ suscipiendum ordinarie requiritur legitima vocatio. 8 Christiano licet ex intuitu mercedis operari. 9 Meritum Papisticum ex S. Scriptura non probatur. 10 Purgatorium Papisticum eft fictitium. 1 Pœnæ propter peccatum æternæ non funt iniquæ. 12 Ψυχοπαννυχια nec ratione fundatur nec Scriptura. 13 Peccata præterita et futura non fimul remittuntur. 14 Fraudes quæ vocantur piæ funt illicitæ. 15 Nullus affenfus constituit rationem fidei justificantis. |