صور الصفحة
PDF
النشر الإلكتروني

fed quòd largiendis pecuniis, & miffione feftinatá favorem militum quæfiviffet, bellicâ quoque Germanici gloria angebatur. Retulit tamen ad Senatum de rebus geftis, multaque de virtute ejus memoravit, magis · in fpeciem verbis adornata, quàm ut penitùs fentire crederetur: paucioribus Drufum & finem Illyrici motûs laudavit; fed inten tior, & fida oratione.

ANN I. 74.

NE
Neratorem Bithynia, Quastor ip-
Ec multo poft Granium Marcellum

fius Capio Crifpinus majeftatis poftulavit, fubfcribente Romano Hifpone. Qui for mam vitæ iniit, quam pofteà celebrem mi feria temporum, & audacia hominum feNam egens, ignotus, inquies,

cerunt.

[ocr errors]
[ocr errors]

dum occultis libellis fævitiæ Principis adrepit, mox clariffimo cuique periculum fa

ceffit;

(m) Fils de Tibere par fa premiere femme Vipsa-nia Agrippina.

voyoit avec plaifir la fédition reprimée, mais il étoit tourmenté du nom que Germanicus fe faifoit dans la guerre, & de la faveur qu'il avoit acquife auprès des foldats en leur donnant de l'argent & des congés. Cependant il rendit compte de tout au Sénat, & s'étendit beaucoup fur les vertus de fon fils; mais fon difcours étoit trop étudié pour paroître fincere. Il loua auffi Drufus (m) d'avoir appaifé les mouvemens de l'Illyrie, mais en moins de paroles, & d'une maniere plus naturelle & plus vraie.

Accufation de Marcellus par Cépion.

Eu de tems après Granius Marcel

Plus, Préteur de Bithynie, fut ac

cufe de Léfe majefté par Cépion Crifpinus fon Quefteur, appuyé de Romanus Hifpon. Ce Cépion ouvrit une route qui par le malheur des tems & par la méchanceté des hommes, fut dans la fuite très-fréquentée; pauvre, inconnu, inquiet, flattant par des libelles fecrets la cruauté du Maître, délateur redoutable aux plus illuftres citoyens, & devenu par la puiflant auprès d'un feul &

ceffit; potentiam apud unum,

[ocr errors]

odium apud

omnes adeptus, dedit exemplum, quod fecuti, ex pauperibus divites ex contemptis metuendi, perniciem aliis, ac poftremum fibi invenêre. Sed Marcellum infimulabat finiftros de Tiberio fermones habuifle. Inevitabile crimen, cum ex moribus Princi pis fœdiffima quæque deligeret accufator, obje&taretque reo Nam quia vera erant, etiam dicta credebantur. Addidit Hifpo, ftatuam Marcelli altiùs quàm Cæfarum fitam: & alid in ftatud, amputato capite Augufti, effigiem Tiberii inditam. Ad quod exarfit adeò ut rupta taciturnitate proclamaret, fe quoque in eâ caufâ laturum fententiam palàm & juratum, quo cæteris eadem neceffitas fieret. Manebant etiam tùm veftigia morientis libertatis. Igitur Cneius Pifo, Quo, inquit, loco cenfebis Cafar? Si primus, babebo quod fequar: fi poft omnes, vereor ne imprudens diffentiam. Permotus his, quantoque incautiùs efferbuerat, pœnitentiâ patiens, tulit abfolvi reum criminibus majeftatis. ...

[ocr errors]

Di

odieux à tous, il fervit d'exemple à une multitude de fcélérats, qui paffant de l'indigence aux richeffes, & du mépris à la haine publique, perdirent d'abord les autres, & enfuite eux-mêmes. Il accufoit Marcellus d'avoir tenu de mauvais difcours contre Tibere; imputation inévitable, le délateur ayant choifi pour charger l'accufé, ce qu'il y avoit de plus infame dans les mœurs du Prince; car la vérité des faits rendoit les difcours vraisemblables. Hifpon ajouta que Marcellus avoit une ftatue plus élevée que celle des Céfars, & avoit ôté la tête à une ftatue d'Augufte pour mettre en place celle de Tibere. A ce mot l'Empereur furieux, & fortant de fa taciturnité, s'écria qu'il vouloit dans cette cau-. fe, jurer & opiner publiquement, pour obliger les autres à en faire de même. Il y avoit encore quelques reftes de liber-. té mourante. En quel rang, Seigneur, opinerez-vous, dit Cneius Pifon? le premier? vous me dicterez mon avis: le dernier? je crains de vous contredire Jans le vouloir. Tibere fut bleffé; mais fe repentant de fa colere imprudente, il fe contint, & laiffa abfoudre l'accufé du crime dont on le chargeoit.

[ocr errors]

On

[ocr errors]

Dicebanturque fententiæ, ut Prætoribus jus virgarum in hiftriones effet. Interceffit Haterius Agrippa Tribunus plebis, increpitufque eft Afinii Galli oratione, filente Tiberio, qui ea fimulacra libertatis Senatui præbebat.

ANN. I. 80.

D morum Tiberii fuit, continuare imperia, ac plerofque ad finem vitæ in iifdem exercitibus, aut jurifdictionibus habere. Cauffe varia traduntur: alii tædio nova cura, femel placita pro æternis fervaville: quidam invidiâ, nc plures fruerentur. Sunt qui exiftiment ut callidum ejus ingenium, ita anxium judicium. Neque enim eminen tes virtutes sectabatur, & rurfum vitia ode-rat ex optimis periculum fibi, à peffimis dedecus publicum metuebat. Quá bæfitatione poftremò cò provectus eft, ut mandaverit quibufdam provincias, quos egredi urbe nonerat paffurus.

ANN

« السابقةمتابعة »