Flebili sponsae iuvenemve raptum
Plorat et viris animumque moresque
Aureos educit in astra nigroque
Invidet Orco.

Multa Dircaeum levat aura cycnum,
Tendit, Antoni, quotiens in altos
Nubium tractus: ego apis Matinae
More modoque

Grata carpentis thyma per laborem
Plurimum circa nemus uvidique
Tiburis ripas operosa parvus
Carmina fingo.

Concines maiore poeta plectro
Caesarem, quandoque trahet ferocis
Per sacrum clivum merita decorus
Fronde Sugambros;

Quo nihil maius meliusve terris
Fata donavere bonique divi

Nec dabunt, quamvis redeant in aurum
Tempora priscum;

Concines laetosque dies et Urbis
Publicum ludum super impetrato
Fortis Augusti reditu forumque
Litibus orbum.

Tum meae, siquid loquor audiendum,
Vocis accedet bona pars, et 'o Sol
Pulcher, o laudande!' canam recepto
Caesare felix;

Tuque dum procedis, 'io Triumphe!'
Non semel dicemus, io Triumphe!'
Civitas omnis dabimusque divis
Tura benignis.

Sed quae Tibur aquae fertile praefluunt,

Et spissae nemorum comae

Fingent Aeolio carmine nobilem.

5

A

5

10

15

20

Totum muneris hoc tuist,

Quod monstror digito praetereuntium;
Romanae fidicen lyrae

Quod spiro et placeo, si placeo, tuumst.

IV, 3 (4). Die Neronen.

a. 14.

Qualem ministrum fulminis alitem,
Cui rex deorum regnum in avis vagas
Permisit expertus fidelem

Iuppiter in Ganymede flavo,
Olim iuventas et patrius vigor
Nido laborum propulit inscium,
Vernique iam nimbis remotis
Insolitos docuere nisus

Venti paventem, mox in ovilia
Demisit hostem vividus impetus,
Nunc in reluctantis dracones

Egit amor dapis atque pugnae;

Qualemve laetis caprea pascuis
Intenta fulvae matris ab ubere
Iam lacte depulsum leonem
Dente novo peritura vidit:

Videre Raetis bella sub Alpibus
Drusum gerentem Vindelici: quibus
Mos unde deductus per omne
Tempus Amazonia securi

Dextras obarmet, quaerere distuli,
Nec scire fas est omnia; sed diu

Lateque victrices catervae

Consiliis iuvenis revinctae

Durch die Diversion des Tiberius.

Sensere, quid mens rite, quid indoles
Nutrita faustis sub penetralibus
Posset, quid Augusti paternus
In pueros animus Nerones.

Fortes creantur fortibus et bonis;
Est in iuvencis, est in equis patrum
Virtus, neque inbellem feroces

Progenerant aquilae columbam;
Doctrina sed vim promovet insitam,
Rectique cultus pectora roborant:
Utcumque defecere mores,
Dedecorant bene nata culpae.

Quid debeas, o Roma, Neronibus,

Testis Metaurum flumen et Hasdrubal

Devictus et pulcher fugatis

Ille dies Latio tenebris,

40

Qui primus alma risit adorea,

Dirus per urbis Afer ut Italas

Ceu flamma per taedas vel Eurus
Per Siculas equitavit undas.

Post hoc secundis usque laboribus

Romana pubes crevit, et impio

Vastata Poenorum tumultu

Fana deos habuere rectos,

Dixitque tandem perfidus Hannibal:
'Cervi luporum praeda rapacium,
Sectamur ultro, quos opimus
Fallere et effugerest triumphus.

Gens, quae cremato fortis ab Ilio
Iactata Tuscis aequoribus sacra
Natosque maturosque patres

Pertulit Ausonias ad urbes,

A

Duris ut ilex tonsa bipennibus
Nigrae feraci frondis in Algido,
Per damna, per caedes, ab ipso
Ducit opes animumque ferro.

Non hydra secto corpore firmior
Vinci dolentem crevit in Herculem,
Monstrumve submisere Colchi
Maius Echioniaeve Thebae.

Merses profundo: pulchrior evenit;
Luctere: multa proruet integrum
Cum laude victorem geretque
Proelia coniugibus loquenda.

Carthagini iam non ego nuntios
Mittam superbos: occidit, occidit
Spes omnis et fortuna nostri
Nominis Hasdrubale interempto.'
Nil Claudiae non perficiunt manus,
Quas et benigno numine Iuppiter
Defendit et curae sagaces
Expediunt per acuta belli.

IV, 4 (5). Des Reiches Hort.

a. 14.

Divis orte bonis, optime Romulae
Custos gentis, abes iam nimium diu;
Maturum reditum pollicitus patrum
Sancto concilio redi.

5 Lucem redde tuae, dux bone, patriae:

Instar veris enim voltus ubi tuus
Adfulsit populo, gratior it dies

Et soles melius nitent.